تأخیر در پرواز در کشورمان به اندازهای مرسوم و جاری است که سخن گفتن درباره آن به کاری کلیشهای و بیهوده شباهت دارد، اما به راستی چرا این گونه است؟ آیا اگر نظارتی میبود، باز چنین وضعی حاکم بود؟
به گزارش «تابناک»، به رغم آنکه دیرکرد در پرواز امری آشنا برای مسافرانی است که سفر با هواپیما را در کشورمان برمیگزینند، مسافرانی که شب گذشته برای رفتن به شهرهای گوناگون، راهی فرودگاه تبریز شده بودند، احتمالا هیچ تصوری از اینکه شاید دیرکرد طولانی، زمان پروازشان را به یک روز دیگر در تقویم موکول کند، در ذهن نداشتند؛ اما سرانجام با چنین وضعیتی روبهرو شدند تا به شدت ناراضی و عصبانی شوند.
نخست نوبت پرواز شماره 340 ایرانایر از تبریز به مشهد بود که بر پایه برنامه(!) باید ساعت بیست و چهل دقیقه مورخ 11/ 03/ 93 از زمین بلند شود که به دلیل به زمین نشستن هواپیما در ساعت دو و سی دقیقه بامداد فردای آن روز (مورخ 12/ 03/ 93)، با نزدیک به هفت ساعت تأخیر، در ساعت سه و بیست و پنج دقیقه امروز فرودگاه را به مقصد ترک کرد.
اما این تنها تأخیر پرواز در زمانی کوتاه در آن فرودگاه نبود، بلکه پس از آن، پرواز شماره 446 همان هواپیمایی، ایران ایر، از تبریز به مقصد تهران هم که قرار بود، ساعت بیست و سه و پنجاه دقیقه مورخ 11/ 03/ 93 صورت گیرد، به وضعی مشابه دچار شد تا حجم مسافرانی که در محوطه فرودگاه سرگردان بودند، افزون شود.
در این پرواز هم به مانند پرواز تبریز ـ مشهد، هواپیمایی که باید از مشهد به تبریز میرسید و پس از سرویسهای مورد نیاز، راهی مقصد بعدی میشد، با دیرکردی طولانی و اعلام «نقص فنی» به عنوان عامل تأخیر به مسافران منتظر به روز بعد موکول شد تا آشکار شود دستکم چهار پرواز این شرکت هواپیمایی در زمانی کوتاه، دیرکردهای چند ساعته داشته است؛ دو تأخیر در پروازهای ورودی به تبریز و دو تأخیر در پروازهای خروجی از این شهر!
شاید همین آمار زشت، موجب شده بود کارکنان این شرکت هواپیمایی در فرودگاه تبریز از دادن اطلاعات درست به مسافران خودداری کرده و اعلام کنند پرواز ساعت یک بامداد انجام خواهد شد و بعد در چند مرحله این زمان را تمدید کرده و سرانجام کارت پرواز را با تضمین سه ساعت و نیم دیرکرد برای ساعت 3:14 دقیقه بامداد صادر کنند؛ غافل از اینکه این وعده نیز محقق نخواهد شد و حتی مسئولان فرودگاه هم نمیدانند چه زمان جدیدی به جای آن اعلام کنند!
حوالی ساعت 3 بامداد، مسئولان ایران ایر به مسافرانی که طاقتشان طاق شده بود، اعلام میکنند که بار دیگر به تعویق افتاده و هواپیمای عازم شده از مشهد، به دلیل نقص فنی به سمت تهران تغییر مسیر داده و در آنجا فرود آمده است؛ جملاتی که معنای تلویحی آن، معلوم نبودن زمان رسیدن هواپیما به تبریز و در نتیجه تداوم تأخیر چند ساعته برای چندین ساعت دیگر است!
روشن است که مسافران از وضعیت به ستوه آمده و تلاش کنند، اعتراض خود را به گوش مسئولانی که آن موقع شب بیدار بودند، برسانند، ولی نه تنها این کار افاقه نمیکند، بلکه با کمال ناباوری درمییابند، مسئولان بالادستی، بدی آب و هوا را دلیل لغو پرواز ورودی ذکر میکنند، حال آنکه دقایقی قبل، جلو چشمانشان، هواپیمایی به زمین نشسته تا پس از هفت ساعت، مسافران منتظر را (همان حکایت دیرکرد در پرواز تبریز به مشهد که شرح آن رفت) به مقصد برساند!
بدین ترتیب مسافران در نیمههای شب چارهای ندارند که یا در محوطه سرگردان بمانند و یا به نمازخانه رفته و خواب درمانی کنند، بلکه موعد پرواز برسد و بتوانند به موهبتی که برای دستیابی به آن عدد سنگینی پرداختهاند، برسند.
سرانجام این پرواز با حدود هفت ساعت تأخیر، حوالی ساعت شش و نیم انجام شد، ولی برای مسافرانی که در آن حضور داشتند، برای کسانی که به بدرقه عزیزانشان در فرودگاه رفته بودند، برای خانوادههایی که منتظر رسیدن ایشان در مقصد بودند و برای خیلیهای دیگر این ابهام بیپاسخ ماند که آیا دیرکرد هفت ساعته در پرواز، امری طبیعی و عادی در دیگر کشورهای دنیاست؟
آیا بابت این همه تأخیر نباید مسئولان هواپیمایی کشوری یا نهادهای نظارتی ورود کرده و با شناسایی قصور کنندگان، ایشان را جریمه کرده و به زیان دیدگان غرامت پرداخت کنند؟
آیا نمیتوان راهی برای تکرار نشدن این رخدادهای روزمره در صنعت حمل و نقل هوایی کشور اندیشید؟
آیا نمیتوان دروغگویی در این حیطه را گران کرد تا در زمان تحمیل شدن تأخیری ولو ناگهانی، صداقت در برخورد با مسافران جایگزین اطلاعات جعلی شود؟
براستی چگونه است که مسافر با دیرکردی در حد چند دقیقه از پرواز جا مانده و مبلغ پرداختیاش بابت بلیت را از دست میدهد، ولی چندین ساعت تأخیر برای شرکتهای هواپیمایی به هیچ انگاشته شده و مسافران هیچ مدافعی به خود نمیبینند؟!