«برج دیوید» در پایتخت ونزوئلا با ۴۵ طبقه ارتفاع، به عنوان بلندترین محله فقیرنشین جهان، پرخطرترین ساختمان مسکونی و یا ترکیبی از این دو توصیف میشود.
به گزارش "تابناک" به نقل از رویترز، هنگامی که در اوایل دهه ۹۰ میلادی این آسمان خراش به عنوان مرکز تجارت کاراکاس به عموم معرفی شد، فرض بر این بود که فقط مردمی که از طبقه مالی مطلوبی برخوردارند در این برج مستقر در پایتخت ونزوئلا کار خواهند کرد و هیبت آن نشانی از جایگاه این کشور در بازار اقتصاد جهانی خواهد بود.
این تصور در اذهان عمومی باقی بود تا آنکه ساخت برج پس از مرگ سرمایهگذار آن «دیوید برلینبورگ» و افتادن تمام پروژههای وی به دست دولت روند دیگری را طی کرد.
به خاطر بحران بانکداری سال ۱۹۹۴ اتمام برج در میانه راه متوقف شد و ساختمان خالی ماند. از دیگر سو کمبود خانههای مسکونی موجب شد که گروهی از افراد بیخانمان در سال ۲۰۰۷ آن را اشغال کنند. دولت این نام را برای ساکنان جدید گذاشته است: «اشغالگران»!
برج دیوید آسانسور ندارد و عکاس مجبور بوده وسایل خود را با موتورسیکلت تا طبقه دهم ببرد و بقیه مسیر را از پلهها تا طبقه ۲۵ بالا برود!
این رویه متعارف بیش از ۲۵۰۰ نفری است که در این ساختمان زندگی میکنند و پس از بحران مسکن سال ۲۰۰۷ افزایش نیز یافتهاند.ساکنان این برج با گرفتن کابل برق از شبکۀ شهری و به هم متصل کردن آن به تمام طبقات برقرسانی کردهاند، اما توانستند تنها تا طبقۀ ۲۸ آن آب ببرند. نکته حیرت انگیز اینکه همه چیز از جمله سیستمهای بهداشتی باید چندین طبقه به بالا حمل شوند.
ساختمان مانند اجتماعی کوچک از امنیت خود پاسداری کرده و برخی از ساکنان با استفاده از بیسیمهای تاکی واکی عبور و مرورها را کنترل میکنند و دیگران را مطلع میسازند، اما آنچه در این اجتماع اتفاق میافتد کمتر به بیرون راه پیدا میکند. مثل یک منطقۀ خودمختار در درون یک جامعه. باندهای مختلف محل مناسبی برای استقرار در شهر یافتهاند و نظم خاص خود را شکل دادهاند.