کسی برای رضای خدا پولش را خرج کارخانه نمی کند!

یکی از مهم‌ترین فاکتور‌های تعیین کننده در قدرت اقتصادی یک کشور، جذب سرمایه گذاران بزرگ خارجی و داخلی است، ولی کشور ایران در طول سال‌ها به دلیل برخی رخدادها و معذوریت‌هایی که ایجاد شده، نه تنها توفیق چندانی در جذب سرمایه گذاران خارجی به دست نیاورد، بلکه در زمینه جذب سرمایه داران داخلی نیز کمترین استفاده را سهم خود کرده است.

به گزارش «تابناک»، بر پایه بررسی‌ها، علت اصلی ورود حجم بالایی از سرمایه‌گذاری به کشور‌ها می‌تواند عواملی همچون سیاست گذاری اقتصادی، عوامل ساختار اقتصادی، عوامل تشویقی و حمایتی، عوامل جغرافیایی و سیاسی، همچنین مطالعات باشد که نشان می‌دهد سرمایه گذاری مستقیم خارجی به هر علت و شکلی که باشد، اثرات چشمگیری بر متغیرهای کلان اقتصادی از جمله کاهش نرخ بهره، کاهش نرخ ارز، افزایش رشد اقتصادی، افزایش درآمد مالیاتی دولت، کاهش بدهی دولت، بهبود توزیع درآمد، انتقال فناوری، افزایش اشتغال، توسعه صادرات، کاهش واردات و تأثیر مثبت در تراز پرداخت‌ها دارد.

با توجه به امکان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای گوناگون، مطلوبیت یک یا چند متغیر به تنهایی برای تشویق سرمایه گذاری مستقیم خارجی کافی نخواهد بود، بلکه ارزیابی همه متغیر‌ها به صورت یک مجموعه، می‌تواند به انجام سرمایه‌گذاری خارجی منجر شود.

بنا بر این گزارش، گزارش آنکتاد در سال ۲۰۰۵ نشان می‌دهد که رتبه ایران در جذب سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در میان ۱۴۰ کشور جهان ۱۳۰ است که بی اطمینانی و بی‌ثباتی سیاسی و اقتصادی، می‌تواند یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت ایران در جذب آن باشد. به هر حال جذب‌ سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بدون‌ تغییر نگرش‌ در میان‌ سیاستمداران‌ و کارشناسان‌ و ایجاد بستر مناسب‌ برای‌ ورود آن امکان‌پذیر نیست‌ و قانون‌ جدید نمی‌تواند کار زیادی‌ انجام‌ دهد.

به‌ همین‌ دلیل‌ تا هنگامی که‌ شرایط‌ فرهنگی، اجتماعی‌، سیاسی و... ‌ مناسب‌ فراهم‌ نشود، کشور‌ها و شرکت های‌ خارجی‌ علاقه‌ چندانی‌ به‌ سرمایه‌گذاری‌ در ایران‌ از خود نشان نخواهند داد.

غلام علی جعفرزاده امین آبادی در گفت‌و‌گو با خبرنگار تابناک، در مورد وضعیت سرمایه گذاری در کشور گفت: چند مشکل در زمینه سرمایه گذاری وجود دارد. در نزد مسئولین و آحاد مردم، تفاوت بین سرمایه گذار و سرمایه دار مشخص نیست. سرمایه دار کسی است که می‌خواهد بیشترین نفع اقتصادی را از سرمایه خود ببرد؛ اما سرمایه گذار به دنبال ایجاد اشتغال و به دست آوردن سود حلال است.

وی افزود: طبیعی است که در بحث اقتصادی نمی‌توان این گونه گفت که کسی برای رضای خدا پولش را خرج می‌کند و کارخانه می‌زند. طبیعتا منافع را هم در نظر می‌گیرند. برای اینکه این منافع تأمین شود، دولت باید پیش قدم شود و در تخصیص زمین و دادن امکانات برق و گاز و... و دادن تسهیلات مورد نیاز و همچنین تسهیل ورود تجهیزات خارجی در گمرکات و... اقدام کند.

این نماینده گفت: اینقدر به دست و پای سرمایه گذار می‌پیچند که پشیمان می‌شود. در کشوری که سفته بازی منافع بالایی دارد، باید بستر‌های لازم برای سرمایه گذاری فراهم شود، وگرنه این سرمایه‌ها هیچ زمانی وارد چرخه تولید نخواهد شد.

جعفر‌زاده گفت: حتی پس از سر پا شدن تولیدکنندگان هم، دولت نباید چتر حمایتی خود را از سر آن‌ها بردارد، زیرا هر چه تولید کنندگان فعالتر باشند، صادرات غیر نفتی ما بهتر خواهد بود و در نتیجه اشتغال زایی بیشتر و ناهنجاری‌های اجتماعی کمتر خواهد بود.

وی با اشاره به بی ثباتی در بازار سرمایه کشور گفت: در طول ۶۳ روز بودجه نویسی چندین رقم در مورد نرخ ارز گفته شد و حتی تا آخرین لحظه هیچ فردی نمی‌توانست دقیق بگوید که نرخ ارز چقدر است. با این شرایط چه کسی می‌تواند به فکر سرمایه گذاری باشد؟ در خوش بینانه‌ترین حالت دو ماه کشور را تعطیل کردیم. این باعث می‌شود که سرمایه گذار نتواند برنامه ریزی کند.

این نماینده در پایان تأکید کرد: مجلس به دنبال این است که قانون بودجه سال بعد به گونه ای باشد که هم قوانین یک ساله وضع نشود و هم قوانین چندین ساله لغو نشود.