چه کسی مقصر است؟

تعامل مناسب دولت و مجلس زمینه‌ساز رفع مشکلات گوناگون کشور و تسریع در حل آنها می‌شود. پس شایسته است روسای این دو قوه جلساتی برای نزدیکی آرا و نظرات دولتمردان و نمایندگان برگزار کنند. اکنون که این جلسات هماندیشی به صورت مداوم برگزار می‌شود انتظار آن است که اعضای دو قوه نیز در جهت تشریک‌مساعی هر چه بیشتر با یکدیگر به بحث‌های مطرح شده در این جلسه توجه بیشتری نشان دهند.

اولین نشست پس از بازگشت آقای روحانی از نیویورک و به میزبانی دولت برگزار شد. هفته گذشته نیز در جهت پایدار ماندن این تعامل دومین نشست با میزبانی مجلس برگزار شد. ابتدا تعدادی از روسای کمیسیون‌ها مشکلات، معضلات و نابسامانی‌های کشور را یکی پس از دیگری برشمردند و اتفاقا باید گفت که این نمایندگان به درستی به مشکلات اشاره کردند همچنین باید اعتراف کرد هر کدام از نگاه تخصصی خودشان به موضوع پرداختند.

فقط در همه اظهارات جای یک نکته خالی بود؛ آن هم این که عامل این گرفتاریها، مشکلات و نابسامانی‌ها که مشکلات بسیاری برای مردم ایجاد کرده کیست و چه رویکردی موجب این نابسامانی‌ها شده است؟ این مطلبی بود که هیچ‌گاه در نشست مشترک دولت و مجلس بدان پرداخته نشد. چون دولتمردان و مجلسیان باید اول درد را بشناسند و سپس درصدد درمان برآیند. البته 5دقیقه فرصتی برای تبیین مشکلات باقی نمی‌گذاشت اما بالطبع در این فرصت کم هر رئیس کمیسیونی از نگاه تخصصی خود به مسئولیتی که قانون بر دوش وی نهاده بود پرداخت.

باید در آن جلسه به وضوح مشخص می‌شد چه کسانی حامی رویکردهایی بودند که در دولت‌های قبلی این مشکلات را برای کشور به ارمغان آورد. اگر کسی سابقه ذهنی درستی از واقعیات کشور نداشت بی‌تردید تصور می‌کرد دولت یازدهم عامل مشکلات فوق است. این در حالی است که دولت یازدهم فقط وارث مشکلات گذشته است. هر چند ریاست محترم جمهور با سخنرانی خویش سعی کرد مشکلات کشور را با مردم در میان بگذارند.

با وجود مشکلاتی که کشور درگیرآن است طبعا انتظار می‌رفت نمایندگان مجلس استقبال بهتری از نشست دوم هم‌اندیشی داشته باشند با این همه همگان امیدوارند با توجه به سخنان موثر ریاست جمهوری، نمایندگان و مردم بیشتر با مشکلات کشور آشنا شوند