یک استاد اقتصاد با اعلام اینکه در ایران بودجه به عنوان یک ابزار سیاستی به طور حساب شده به کار گرفته نمیشود، گفت: بودجه وابسته به درآمدهای نفتی در واقع سرکوب تولید ملی است.
به گزارش ایسنا، دکتر عزتی درششمین نشست تخصصی همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی با موضوع "نفت، بودجه دولت و توسعه اقتصادی" وابستگی شدید بودجه به نفت را یکی از چالشهای اساسی نفت در مسیر توسعه عنوان کرد گفت: طبق نظریههای اقتصادی در صورتی که درآمد برونزا وارد کشور شود چنان چه از آن به درستی بهرهبرداری و سیاستهای کارآمد اجرا شود این درآمد می تواند زمینه رشد و توسعه کشور را فرآهم آورد اما اگر این درآمدها به درستی به کار گرفته نشود نه تنها زمینه رشد و توسعه را فرآهم نمی کند بلکه چالشهایی همچون تورم، ناپایداری، گسترش بخشهای نامولد و سرکوب تولید را به ارمغان خواهد آورد.
وی یکی از راههای بهرهبرداری نادرست از درآمدهای نفت را تزریق بی برنامه آن به بودجه و تبدیل این سرمایه بزرگ به هزینه های مصرفی دانست و یادآور شد: بهرهبرداری نادرست از این درآمد آثار زیان باری را برای کشور به همراه خواهد داشت.
او با تاکید بر اینکه سیاستهای بودجه ای می تواند ابزاری برای به چرخش درآوردن اقتصاد و تسریع رشد و توسعه اقتصادی باشد گفت: بودجهای می تواند این ویژگی را داشته باشد که هدفمند و بر پایه برنامه ای روشن تنظیم شده باشد.
این اقتصاددان تصریح کرد: به جرات می توان گفت در ایران بودجه به عنوان یک ابزار سیاستی به طور حساب شده و برنامه ریزی شده به کار گرفته نمی شود.
عزتی یکی از نشانههای روشن بی برنامگی در نظام بودجه ریزی کشور را وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی برشمرد و گفت: در ایران به جای اینکه سرمایه نفت به سرمایههای پایدار و بلندمدت تبدیل شود به هزینه های جاری و عمومی و مصرفی تبدیل می شود. بنابراین به جای اینکه بودجه به عنوان ابزار سیاستی، اقتصاد را به حرکت درآورد خود تابع حرکت درآمد نفت است.
وی اظهار کرد: نظام بودجه ریزی در ایران شباهتی به نظام بودجه ریزی هدفمند ندارد بلکه تبدیل به ابزاری برای تنظیم حساب هزینههای دلخواه دولتمردان شده است. در وضعیتی که بودجه و نظام بودجه ریزی وابسته به درآمد نفت است، اقتصاد کشور دچار چالشهایی همچون رانت جویی، وابستگی اقتصادی، مصرف گرایی، تورم و در یک کلام سرکوب تولید ملی شده است.
این استاد اقتصاد افزود: در یک نظام اقتصادی که بودجه عمومی دولت و شرکتهای دولتی 80 درصد تولید ملی را به خود اختصاص داده است نمی توان از کارایی و بهره وری سخن گفت و در این ساختار هر روز سرکوب تولید بیشتر و بیشتر خواهد شد.
وی در مورد راهکارهای برون رفت از این وضعیت ناکارآمد توضیح داد: نظام بودجهریزی و منابع درآمدی دولت نیاز به یک بازنگری پایهای دارد که در نتیجه آن بودجه از نفت مستقل شود. بنابراین باید درآمد نفت را به جای تزریق به بودجه که جز گسترش مصرف گرایی و سرکوب تولید نتیجه ای نخواهد داشت، از بودجه بیرون آورد و آنرا به نهادی سپرد تا به سرمایههای پایدار تبدیل کند.