نخستین درخواست آمریکایی‌ها از ایران روی میز گذاشته شد!
گویا در آغاز درخواست آمریکایی از جانب آمریکایی‌ها مطرح شده است؛ خواسته آنان البته نه در یک مذاکره دیپلماتیک به طرف ایرانی، که در قالب مصاحبه‌های آمریکایی‌هایی با شبکه‌های گوناگون تلویزیونی مطرح شده است.
گویا در آغاز درخواست آمریکایی از جانب آمریکایی‌ها مطرح شده است؛ خواسته آنان البته نه در یک مذاکره دیپلماتیک به طرف ایرانی، که در قالب مصاحبه‌های آمریکایی‌هایی با شبکه‌های گوناگون تلویزیونی مطرح شده است.
به گزارش «تابناک»، جان کری، وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه با شبکه «سی‌بی‌اس» گفته که باز کردن تأسیسات غنی‌سازی زیر‌زمینی در کوهی نزدیک قم به روی بازرسان بین‌المللی نشان خواهد داد، ایران نمی‌خواهد به دنبال تسلیحات هسته‌ای باشد. آن‌ها می‌توانند فورا پروتکل‌ها، پروتکل‌های الحاقی جامعه جهانی درباره بازرسی‌ها را امضا کنند.
جان کری همچنین گفت: آن‌ها می‌توانند پیشنهاد دهند، برنامه غنی‌سازی را در سطح خاصی دنبال کنند، زیرا برای یک برنامه صلح آمیز، نیازی به غنی‌سازی در سطح بالا نیست.
بر پایه حقوق بین‌الملل معاهدات که در کنوانسیون ۱۹۶۹ وین تدوین شده است، کشوری که رضایت خود را برای التزام به یک معاهده ابراز نداشته و تعهدی برای اجرای آن ندارد. ابراز رضایت به التزام به یک معاهده، اصولا با تصویب معاهده از مجرای آیین‌های مقرر در حقوق اساسی یک کشور انجام می‌گیرد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بنا بر اصل ۷۷، معاهدات بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.
بر پایه ماده ۱۸ کنوانسیون ۱۹۶۹ وین در مورد حقوق معاهدات، امضای یک معاهده به شرط تصویب، کشور امضاکننده را متعهد می‌سازد از انجام کاری که موضوع و هدف معاهده را از میان ببرد، پرهیز نماید. البته این تعهد مشروط به این است که کشور یادشده، بعد‌ها قصد خود مبنی بر عدم تصویب معاهده را ابراز نکند. ایران به صراحت اعلام نکرده قصد عدم تصویب پروتکل را دارد، ولی قطعا امضای خود را پس گرفته است؛ بنابراین، ایران از نظر حقوقی، تعهدی به اجرای پروتکل الحاقی ندارد.
گفتنی است، شورای امنیت در مورد تصویب پروتکل الحاقی از عبارت «calls upon Iran» (از ایران درخواست می‌کند) استفاده می‌کند (بند ۵ قطعنامه ۱۹۲۹). استفاده از این عبارت، حاکی از آن است که شورای امنیت، این نکته را می‌دانسته که نمی‌تواند تصویب پروتکل الحاقی را بر جمهوری اسلامی ایران الزامی کند، زیرا بنا بر حقوق بین‌الملل معاهدات، تصویب هر معاهده بین‌المللی کاری ارادی و برخاسته از رضایت یک کشور است.
به گزارش «تابناک»، جان کری، وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه با شبکه «سی‌بی‌اس» گفته که باز کردن تأسیسات غنی‌سازی زیر‌زمینی در کوهی نزدیک قم به روی بازرسان بین‌المللی نشان خواهد داد، ایران نمی‌خواهد به دنبال تسلیحات هسته‌ای باشد. آن‌ها می‌توانند فورا پروتکل‌ها، پروتکل‌های الحاقی جامعه جهانی درباره بازرسی‌ها را امضا کنند.
جان کری همچنین گفت: آن‌ها می‌توانند پیشنهاد دهند، برنامه غنی‌سازی را در سطح خاصی دنبال کنند، زیرا برای یک برنامه صلح آمیز، نیازی به غنی‌سازی در سطح بالا نیست.
بر پایه حقوق بین‌الملل معاهدات که در کنوانسیون ۱۹۶۹ وین تدوین شده است، کشوری که رضایت خود را برای التزام به یک معاهده ابراز نداشته و تعهدی برای اجرای آن ندارد. ابراز رضایت به التزام به یک معاهده، اصولا با تصویب معاهده از مجرای آیین‌های مقرر در حقوق اساسی یک کشور انجام می‌گیرد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بنا بر اصل ۷۷، معاهدات بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.
بر پایه ماده ۱۸ کنوانسیون ۱۹۶۹ وین در مورد حقوق معاهدات، امضای یک معاهده به شرط تصویب، کشور امضاکننده را متعهد می‌سازد از انجام کاری که موضوع و هدف معاهده را از میان ببرد، پرهیز نماید. البته این تعهد مشروط به این است که کشور یادشده، بعد‌ها قصد خود مبنی بر عدم تصویب معاهده را ابراز نکند. ایران به صراحت اعلام نکرده قصد عدم تصویب پروتکل را دارد، ولی قطعا امضای خود را پس گرفته است؛ بنابراین، ایران از نظر حقوقی، تعهدی به اجرای پروتکل الحاقی ندارد.
گفتنی است، شورای امنیت در مورد تصویب پروتکل الحاقی از عبارت «calls upon Iran» (از ایران درخواست می‌کند) استفاده می‌کند (بند ۵ قطعنامه ۱۹۲۹). استفاده از این عبارت، حاکی از آن است که شورای امنیت، این نکته را می‌دانسته که نمی‌تواند تصویب پروتکل الحاقی را بر جمهوری اسلامی ایران الزامی کند، زیرا بنا بر حقوق بین‌الملل معاهدات، تصویب هر معاهده بین‌المللی کاری ارادی و برخاسته از رضایت یک کشور است.
