ابیانه نوروزی پردرد را پشت سر گذاشت
ابیانه روستایی تاریخی در استان اصفهان است که از چند سال پیش با افتادن نامش بر سر زبان‌ها، هر سال نوروز، تعداد زیادی از گردشگران را در مدت زمان بسیار کوتاهی می‌پذیرد. در حالی که به گفته‌ی اهالی این روستای سرخ، مدیریت و برنامه‌ریزی مناسبی برای حضور گردشگران در این روستا انجام نمی‌شود.
یکی از اعضای انجمن «خانه‌ی مردم ابیانه» در این‌باره به ایسنا توضیح داد: مشکلات ابیانه در نوروز امسال مانند سال‌های گذشته بود، با وجود فرماندار جدید و تدابیر تازه‌ای که برای این روستا در نظر گرفته شد، چون امکانات زیرساختی مانند پارکینگ و اقامتگاه موقت برای گردشگران وجود نداشت، مسافران با ترافیک سنگینی در همه‌ی روزهای مواجه بودند و بسیاری از آن‌ها در روستا سرگردان شدند.
محمد عادلی با اشاره به نبودن راهنما، بروشور یا تابلویی برای معرفی آثار تاریخی روستای ابیانه، اظهار کرد: حتا تعدادی از اماکن مهم تاریخی ابیانه مانند مسجدجامع ابیانه، مسجد «برزله» و آتشکده‌ی «هارپاک» روی گردشگران بسته بودند حتا گاهی برخی گردشگران از اهالی ابیانه سوال می‌کردند که روستای تاریخی ابیانه کجاست؟!
او ادامه داد: در یک محدوده‌ی بسیار کوچک، جمعیت زیادی حضور داشتند که وضعیت روستا را بخصوص در بافت با ارزش آن به‌شکل راهپیمایی در آورده بود. در واقع این وضعیت هیچ بهره و بار فرهنگی برای گردشگر نداشت.
وی با اشاره به وجود مشکلات عدیده‌ای که در ایام پیک سال، بخصوص در نوروز، ابیانه با آن روبه‌رو است، بیان کرد: تا وقتی این مشکلات وجود دارند، درگیری و دعوا میان اهالی و گردشگران ابیانه خواهد بود. بنابراین تا زمانی که دید مسئولان، بویژه مسئولان استانی درباره‌ی ابیانه بازتر نشود، شرایط روستا بدتر از گذشته می‌شود. هرچند هنوز دیر نشده است، چون تا کمتر از یک‌ماه دیگر گلاب‌گیری در این منطقه از استان اصفهان انجام می‌شود و باز هم می‌توان برنامه‌ریزی مناسبی برای حضور گردشگران در ابیانه داشت.
عادلی با اشاره به اعلام آمار ورود گردشگران در نوروز امسال به ابیانه از طریق عوارضی که حدود 120هزار نفر اعلام شده است، گفت: ابیانه روستایی با 150 پیرمرد و پیرزن بالای 70 سال است که نمی‌تواند پاسخگوی روزی 10هزار نفر گردشگر باشد.
این عضو انجمن «خانه‌ی مردم ابیانه» با اشاره به آسیب‌هایی که گردشگران به بافت تاریخی و طبیعت ابیانه در نوروز امسال زدند، اظهار کرد: گردشگران نوروز امسال نیز مانند هر سال، ده‌ها تن زباله‌ای را که قابل دفن نیست، به اهالی ابیانه هدیه دادند که با آب روستا به زمین‌های کشاورزی وارد می‌شود و نمی‌توان کاری برای آن انجام داد.
وی پوشیدن لباس اهالی ابیانه توسط گردشگران و حضور دست‌فروش‌ها در این روستای تاریخی را یک وضعیت ناهنجار در این منطقه دانست و افزود: ناهنجار پوشیدن لباس محلی مردم ابیانه توسط گردشگران، تهدیدی برای پس زدن لباس محلی توسط بومی‌های منطقه است که یک زنگ خطر برای نابودی سنت ابیانه نیز محسوب می‌شود.
او فرهنگ و آداب و رسوم ابیانه را از جمله مواردی دانست که موج سامان‌دهی‌نشده‌ی گردشگران نوروزی در این ایام هیچ بهره‌ای از آن نمی‌برد و ادامه داد: باید گردشگران فرهنگی و طبیعت‌گردان در روستا ابیانه از یکدیگر تفکیک شوند. ابیانه مکان مناسبی برای استفاده‌ی طبیعت‌گردان نیست، اما گاهی این گروه بیشترین حضور را در ابیانه دارند.
عادلی این بی‌برنامگی در روستای تاریخی ابیانه را به‌دلیل پایین آمدن موقعیت پایگاه تاریخی این روستا دانست و گفت: براساس سیاست‌های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پایگاه روستای تاریخی ابیانه، در سال‌های گذشته جزو 10 پایگاه نخست کشور بود که اعتبارات ملی می‌گرفت؛ ولی در چند سال گذشته، جایگاه این پایگاه تاریخی پایین آمده است و به‌دنبال آن نیز اعتبار مناسبی نمی‌گیرد.
وی هشدار داد که بافت تاریخی ابیانه از داخل در حال تغییر ماهیت دادن است و احتمال دارد سال‌های دیگر، ابیانه چیزی برای نشان دادن به گردشگران نداشته باشد و حتا جای درهای چوبی و تاریخی آن را درهای فلزی بگیرند.
یکی از اعضای انجمن «خانه‌ی مردم ابیانه» در این‌باره به ایسنا توضیح داد: مشکلات ابیانه در نوروز امسال مانند سال‌های گذشته بود، با وجود فرماندار جدید و تدابیر تازه‌ای که برای این روستا در نظر گرفته شد، چون امکانات زیرساختی مانند پارکینگ و اقامتگاه موقت برای گردشگران وجود نداشت، مسافران با ترافیک سنگینی در همه‌ی روزهای مواجه بودند و بسیاری از آن‌ها در روستا سرگردان شدند.
محمد عادلی با اشاره به نبودن راهنما، بروشور یا تابلویی برای معرفی آثار تاریخی روستای ابیانه، اظهار کرد: حتا تعدادی از اماکن مهم تاریخی ابیانه مانند مسجدجامع ابیانه، مسجد «برزله» و آتشکده‌ی «هارپاک» روی گردشگران بسته بودند حتا گاهی برخی گردشگران از اهالی ابیانه سوال می‌کردند که روستای تاریخی ابیانه کجاست؟!
او ادامه داد: در یک محدوده‌ی بسیار کوچک، جمعیت زیادی حضور داشتند که وضعیت روستا را بخصوص در بافت با ارزش آن به‌شکل راهپیمایی در آورده بود. در واقع این وضعیت هیچ بهره و بار فرهنگی برای گردشگر نداشت.
وی با اشاره به وجود مشکلات عدیده‌ای که در ایام پیک سال، بخصوص در نوروز، ابیانه با آن روبه‌رو است، بیان کرد: تا وقتی این مشکلات وجود دارند، درگیری و دعوا میان اهالی و گردشگران ابیانه خواهد بود. بنابراین تا زمانی که دید مسئولان، بویژه مسئولان استانی درباره‌ی ابیانه بازتر نشود، شرایط روستا بدتر از گذشته می‌شود. هرچند هنوز دیر نشده است، چون تا کمتر از یک‌ماه دیگر گلاب‌گیری در این منطقه از استان اصفهان انجام می‌شود و باز هم می‌توان برنامه‌ریزی مناسبی برای حضور گردشگران در ابیانه داشت.
عادلی با اشاره به اعلام آمار ورود گردشگران در نوروز امسال به ابیانه از طریق عوارضی که حدود 120هزار نفر اعلام شده است، گفت: ابیانه روستایی با 150 پیرمرد و پیرزن بالای 70 سال است که نمی‌تواند پاسخگوی روزی 10هزار نفر گردشگر باشد.
این عضو انجمن «خانه‌ی مردم ابیانه» با اشاره به آسیب‌هایی که گردشگران به بافت تاریخی و طبیعت ابیانه در نوروز امسال زدند، اظهار کرد: گردشگران نوروز امسال نیز مانند هر سال، ده‌ها تن زباله‌ای را که قابل دفن نیست، به اهالی ابیانه هدیه دادند که با آب روستا به زمین‌های کشاورزی وارد می‌شود و نمی‌توان کاری برای آن انجام داد.
وی پوشیدن لباس اهالی ابیانه توسط گردشگران و حضور دست‌فروش‌ها در این روستای تاریخی را یک وضعیت ناهنجار در این منطقه دانست و افزود: ناهنجار پوشیدن لباس محلی مردم ابیانه توسط گردشگران، تهدیدی برای پس زدن لباس محلی توسط بومی‌های منطقه است که یک زنگ خطر برای نابودی سنت ابیانه نیز محسوب می‌شود.
او فرهنگ و آداب و رسوم ابیانه را از جمله مواردی دانست که موج سامان‌دهی‌نشده‌ی گردشگران نوروزی در این ایام هیچ بهره‌ای از آن نمی‌برد و ادامه داد: باید گردشگران فرهنگی و طبیعت‌گردان در روستا ابیانه از یکدیگر تفکیک شوند. ابیانه مکان مناسبی برای استفاده‌ی طبیعت‌گردان نیست، اما گاهی این گروه بیشترین حضور را در ابیانه دارند.
عادلی این بی‌برنامگی در روستای تاریخی ابیانه را به‌دلیل پایین آمدن موقعیت پایگاه تاریخی این روستا دانست و گفت: براساس سیاست‌های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری پایگاه روستای تاریخی ابیانه، در سال‌های گذشته جزو 10 پایگاه نخست کشور بود که اعتبارات ملی می‌گرفت؛ ولی در چند سال گذشته، جایگاه این پایگاه تاریخی پایین آمده است و به‌دنبال آن نیز اعتبار مناسبی نمی‌گیرد.
وی هشدار داد که بافت تاریخی ابیانه از داخل در حال تغییر ماهیت دادن است و احتمال دارد سال‌های دیگر، ابیانه چیزی برای نشان دادن به گردشگران نداشته باشد و حتا جای درهای چوبی و تاریخی آن را درهای فلزی بگیرند.
