جنبش عدم تعهد و گلادیاتورهای آمریکایی

با نگاهی به چالشهای بین المللی بی شک مشارکت در مدیریت جهان بدون بررسی نقاط ضعفی که در روابط بین الملل مشاهده میشود عملی نیست. برگزاری اجلاس شانزدهم عدم تعهد در تهران به دلیل حاکمیت شرایط حساس و خاص دنیا در پرتو یکجانبه گرائی آمریکا و راهبرد اصلی ایران در مقابله با یکه تازی این کشور در صحنه جهانی از اهمیت و جایگاه ویژه ‌ای در دیپلماسی و روابط خارجی ما برخوردار است.

اگر روزی در سال 1961 که این جنبش پایه گذاری شد نیاز تنفسی برای کشورهای مستقل در نظام دو قطبی بود امروز وظیفه اصلی جنبش رویاروئی با یکه تازی آمریکا در صحنه جهانی بوده و این یک ضرورت و خواست واقعی بشمار میرود که می باید از سوی رسانه ها منعکس تا از آنجا که این امر ارتباط مستقیم با مسئله مهمی چون صلح جهانی مربوط میشود در بیانات سخنرانان اجلاس انعکاس یابد. قبلا نوشته ام که آمریکا با این روشی که من به آن سیاست رومی نام نهاده ام جلو برود دنیا را به جنگ جهانی سوم خواهد کشاند. اهداف آمریکا در مسائل جهانی شفاف نیست و چاپ اسناد آمریکائی در ویکیلیکس بخوبی تزویر و ناصداقتی آمریکائیها و بهم ریختن و تغییر چهره ژئو پلیتیکی جهان را بخوبی نشان داده است.

اگر قرار است برای مبارزه با چالش های موجود جهان از ابزارهای جنبش عدم تعهد برای استقار و تعمیم صلح جهانی بکار بگیریم در درجه اول باید با ریشه این چالشها یعنی یکجانبه گرائی آمریکا در روابط بین االملل بپردازیم. و اگر در شرایط حساس بین المللی کنونی بیش از هر زمان دیگر نیازمند آنیم که اقدامات قاطعانه ای را برای آنکه جهان مکانی برای احترام به حقوق پذیرفته شده فرهنگی باشد در درجه اول باید به کدخدای جهانی بباورانیم که جهان فقط در پرتو همکاری و چند جانبه گرائی قابل مدیریت و اداره است نه گلادیا تور بازی و لشکر کشی به کشورها.

لذا برای احیای جنبش عدم تعهد بر اساس شرایط کنونی باید به ریشه مشکلات کنونی توجه کنیم. مسئول بهم خوردن توازن در مسائل جهانی و مخصوصا کم رنگ شدن نقش سازمان ملل متحد بعنوان یکی از دستاوردهای مهم بشری و تضعیف این سازمان اندیشه گلادیاتور پروری آمریکائیهاست و همین کشور است که بجای گفتگو دنبال منطق ایجاد جنگ در مناطق برای سرنگونی دولتها و جایگزینی حکومتهای دلخواه است. کیست که نداند این کشور هم اکنون مسئول و آتش بیار معرکه درگیری مسلحانه و در بهم ریختن مهمترین کشور در خاورمیانه بعد از این فضاحتی که در لیبی ببار آورد می باشد. و تا زمانیکه آمریکا دست از این یکه تازی برندارد محال است بتوان به اصلاح اساسی و تطبیق با تحولات نوین جهانی در این سازمان دست یافت.

اگر ما تراژدی فلسطین را به عنوان منبع اصلی خشم و نا امیدی مردم فلسطین و مسلمانان جهان از سیاستهای مزورانه ائی که آنها را به این روز نشانده است را در کانون درگیری خاورمیانه میدانیم و همراه جامعه بین المللی حامی سیاست های منصفانه و عادلانه درباره فلسطین هستیم و با رژیم صهیونیستی نامشروع اشغالگر قدس مخالف هستیم و تحقق صلح در خاورمیانه را صرفا از طریق پیشبرد سیاست های تبعیض آمیز و حمایتی کورکورانه از تروریسم میسر نمیدانیم کیست که نداند که این آمریکا است که با تعریف غلط از منافع ملی و پیوند زدن امنیت صهیونیستها به منافع آمریکا تمامی دریچه های برقراری صلح واقعی را بر روی مردم جهان بسته اند.

آیا مبارزه جنبش عدم تعهد با تحمیل قوانین داخلی و اعمال فرامرزی قوانین آمریکا نه تنها بصورت اعمال تحریم های اقتصادی یکجانبه به سایر کشورها و تنبیه موسسات اقتصادی آنها بلکه با تحمیل قوانین حقوقی داخلی خود به شهروندان دیگر کشورها و نیز جایگزینی خود با پلیس بین الملل جز از طریق مبارزه با یکجانبه گرائی و گلادیاتور بازی آمریکائی میسر است؟ جای تاسف است که اگر نکات بالا صحیح باشد متاسفانه در سخنزانی افتتاحیه اجلاس عدم تعهد در تهران جای آنها خالی است!

لذا من مجددا" پیشنهاد میکنم اجلاس تصویب نماید کنفرانسی ظرف شش ماه اینده با حضور اساتید و نظریه پردازان امور بین الملل و کارشناسان کشورهای عضو جنبش برگزار شود تا نتیجه مطالعات و بررسیهای خود را برای تعمیم چند جانبه گرائی و همکاریهای بین المللی در این کنفرانس ارائه و جمعبندی به اولین اجلاس وزرای خارجه کشورهای عضو برای تصویب داده شود. مشکل اصلی در روابط بین الملل ترکتازی و یکجانبه گرائی آمریکا در صحنه بین المللی و اتخاذ روش دپیلماسی جنگ و منطق رومی توسط این کشور است و رویاروئی با این رویکرد تنها راه حل موثر تقویت جنبش عدم تعهد و پیداکردن جایگاه حقیقی آن در دنیای کنونی است.