ميدان گازي پارس جنوبي، بزرگترين ميدان گازي جهان به وسعت 9700 كيلومتر مربع است كه كشور ايران و قطر هر دو در اين ميدان شريكند؛ حق ايران 3700 كيلومتر مربع از اين ميدان، يعني درست 3/1 است، اما با اين حال، همين سهم، يك سوم بيش از 8 درصد كل گاز جهان و 50 درصد كل گاز كشور ايران را تشكيل ميدهد. اين در حالي است كه ذخيره گاز اين ميدان چهارده تريليون متر مكعب و هجده ميليارد بشكه ميعانات گازي است.
به گزارش خبرنگار «تابناك»، از هر دو فاز پارس جنوبي پس از توسعه، 6/56 ميليون متر مكعب در روز گاز غني از مخزن برداشت و پس از تصفيه پنجاه ميليون متر مكعب گاز تصفيه شده و به اصطلاح شيرين توليد و به شبكه سراسري فرستاده ميشود. علاوه بر آن، از هر دو فاز هشتاد هزار بشكه ميعانات گازي توليد و صادر و يا به صنايع پتروشيمي فرستاده ميشود كه داراي قيمت بسيار خوبي در بازار جهاني است.
بنا بر اين گزارش، هر روز چهارصد تن گوگرد در اين منطقه توليد كه البته به عنوان يك عنصر مزاحم تلقي ميشود، ولي در طرحهاي پارس جنوبي پس از گرانول شدن به خارج از كشور صادر ميشود. توليد ساليانه يك ميليون تن اتان و 05/1 ميليون تن گاز مايع (LPG) نيز از توليدات هر دو فاز پارس جنوبي است.
اين گزارش همچنين حاكي است، از سال 1992 ميلادي با بستن قراردادهايي به صورت Sharing production يا همان توليد مشاركتي با پيمانكاران توانمند خارجي و بيشتر آمريكايي و فرانسوي، بهرهبرداري از اين مخزن آغاز شده و ايران، چندين سال ديرتر، يعني مهر ماه 1376 با امضاي قرارداد آغاز فازهاي 2 و 3، درصدد بهرهبرداري از اين منبع برآمده كه با تلاش مسئولان، هماكنون ميزان برداشت ايران از اين مخزن گازي با قطر برابر شده است.
گفتني است، با توجه به تلاش قطر براي افزودن به سهم برداشت خود، مسئولان داخلي بايد تلاش بيشتري براي جبران عقبماندگيها و همچنين نگهداري از منابع مالي انجام دهند.