ملکه سینمای رزمی کیست؟
سرنخ نوشت:
شاید تاکنون فقط نام بازیگران مرد را در عرصه هنرهای رزمی شنیده باشید، اما اگر از علاقه‌مندان به این رشته باشید حتما میشل یو بازیگر برجسته زن چینی - مالزیایی را هم می‌شناسید. او در فیلم‌های اکشن‌و رزمی بسیاری بازی کرده که معروف‌ترین آن‌ها «ببر خیزان و اژدهای پنهان» است.
میشل یو توانسته به‌عنوان یک بازیگر زن، نام خود را در کنار رزمی کارانی چون بروس لی و جت لی قرار دهد. او یکی از معدود زنان رزمی کاری است که با توانایی بالایش در اجرای نقش‌ها توانسته به چهره و نامی ماندگار در عرصه فیلم‌های رزمی تبدیل شود.
یو ششم اوت 1962 در شهر ایپوره در غرب مالزی در خانواده‌ای چینی متولد شد. از همان آغاز کودکی به ورزش علاقه زیادی داشت؛ چهار ساله بود که به فراگیری حرکات نمایشی پرداخت و در این زمینه مهارت زیادی پیدا کرد.
در 15 سالگی برای دامه تحصیل به همراه والدینش راهی انگلیس شد. چیزی نگذشت که به دلیل علاقه فراوان به حرکات نمایشی به آکادمی سلطنتی نمایش‌های لندن راه پیدا کرد و این کار را به صورت حرفه‌ای دنبال کرد، اما یک آسیب نخاعی باعث شد تا نتواند این کار را به سرانجام برساند و در عوض زمینه هنرهای خلاق دیگر رفت و لیسانس خود را در زمینه هنرهای خلاق با گرایش نمایش دریافت کرد. سال 1983 وقتی تازه 21 ساله شده بود در مسابقه ملکه زیبایی مالزی شرکت کرده و به مقام اول رسید. از همین جا زندگی یو تغییر کرد و او وارد بازار فیلم و سینما شد.
اوج شهرت
یو از سال 1985 حرفه هنرپیشگی را به صورت جدی دنبال کرد و در چند فیلم رزمی نقش‌های کوچکی ایفا کرد. فیلم «جغد و دامبو» (1984)، «بله مادام» (1985)، «ستاره‌های خوش‌اقبال بدرخشید» (1985)، «در راه وظیفه» (1986) و «جنگجویان شریف» (1987) از فیلم‌های مشهور او در این سال‌هاست.
سال 1987 او با دیکسون پون مدیر کمپانی فیلم‌سازی دی‌اندبی ازدواج کرد و از هنرپیشگی دست کشید. ازدواج این زوج فقط پنج سال دوام داشت و یو بعد از جدایی در سال 1992 دوباره به صحنه سینما بازگشت.
اوج شهرت او در این سال‌ها شکل گرفت و به دلیل اجرای همه حرکات نمایشی در فیلم‌های حادثه‌ای واکنش بدون استفاده از بدلکار به جایگاه و شهرت ویژه‌ای رسید. این جایگاه برای یک زن و ملکه زیبایی اسبق مالزی در عرصه هنرهای رزمی پیروزی بزرگی محسوب می‌شد و یو روز به روز به شهرتش اضافه شد و پله‌های موفقیت را پشت‌سر گذاشت.
او که دوست نداشت صرفا در فیلم‌های رمانتیک بازی کند و از طرفی استعداد زیادی در انجام حرکات نمایشی از خود نشان داده بود بیشتر به سمت فیلم‌های اکشن و رزمی کشیده شد و پیشنهادهای بسیاری برای نقش‌آفرینی در این فیلم‌ها دریافت کرد.
میشل یو در صحنه‌ای از فیلم «بانو»
اولین فیلمی که پس از بازگشت به صحنه سینما در آن نقش‌آفرینی کرد «داستان پلیس 3» بود که بخش‌های از آن در کوالالامپور فیلمبرداری شد. او در این فیلم با جکی چان همبازی شد و نقشش را به خوبی ایفا کرد و آن‌قدر خوب ظاهر شد که چان به استعدادهای درخشان او در زمینه هنرهای رزیمی ایمان آورد.
یو هرگز در عمرش آموزش‌های رزمی ندیده بود و هیچ‌وقت هم به دنبالش نرفت، او تنها از حسش و تکنیک‌ها و متدهای هنرهای نمایشی در حرکاتش استفاده می‌کرد و با مهارت این حرکات را به حس و حال رزمی که کارگردان به او خط می‌داد ترکیب کرده و حرکات زیبای نمایشی‌اش را به اجرا می‌گذاشت. او تنها زن رزمی‌کار است که چان همیشه قبولش داشته و به او اجازه می‌داد در فیلم‌ها بدون استفاده از بدل حرکات خطرناک را اجرا کند.
جنجال بر سر فیلم «بانو»
«بانو» فیلمی است که لوک بسون کارگردان فرانسوی فیلم «ژاندارک» در سال 2011 تهیه و تولید کرد. این فیلم داستان زندگی و مبارزات آنگ سان سو چی، فعال سیاسی، مدافع حقوق بشر و از مخالفان حکومت نظامی برمه‌ای را بازگو می‌کند. یو در این فیلم در نقش سو چی ظاهر شد و سال‌ها حبس خانگی او و مقاومت شجاعانه‌اش در برابر رژیم نظامی برمه را به تصویر می‌کشد.
بیشتر صحنه‌ها در تایلند فیلمبرداری شده و برخی از آن‌ها هم به طور مخفیانه در برمه مقابل دوربین رفت. یو ضمن تدارک برای بازی در نقش این زن مبارزه به برمه سفر کرد و توانست ملاقاتی کوتاه با سو چی که به تازگی از 15 سال حبس خانگی آزاد شده بود داشته باشد.
به هر صورت این فیلم پرهزینه و پرسروصدا و پردردسر ساخته شد و به روی پرده سینما رفت و حرف‌ها و جنجال‌ها آغاز شد. سیل انتقادات برای بازی بد و خشک و رسمی به سمت یو سرازیر شد، اما این تنها عذاب این فیلم نبود. بلکه این فیلم باعث شد تا یو برای همیشه از ورود به برمه منع شود، اما مأموران در فرودگاه رنگون به او ویزای ورود نداده و بدون ذکر هیچ دلیلی او را دیپورت کردند.
آن‌ها فقط گفتند نام او در فهرست سیاه دولت قرار دارد و نمی‌تواند دیگر به برمه سفر کند و یو که به خوبی می‌دانست این‌ها همه تبعات بازی در نقش سو چی در فیلم «بانو» است بدون هیچ اعتراضی به کشورش برگشت.
شاید تاکنون فقط نام بازیگران مرد را در عرصه هنرهای رزمی شنیده باشید، اما اگر از علاقه‌مندان به این رشته باشید حتما میشل یو بازیگر برجسته زن چینی - مالزیایی را هم می‌شناسید. او در فیلم‌های اکشن‌و رزمی بسیاری بازی کرده که معروف‌ترین آن‌ها «ببر خیزان و اژدهای پنهان» است.
میشل یو توانسته به‌عنوان یک بازیگر زن، نام خود را در کنار رزمی کارانی چون بروس لی و جت لی قرار دهد. او یکی از معدود زنان رزمی کاری است که با توانایی بالایش در اجرای نقش‌ها توانسته به چهره و نامی ماندگار در عرصه فیلم‌های رزمی تبدیل شود.
یو ششم اوت 1962 در شهر ایپوره در غرب مالزی در خانواده‌ای چینی متولد شد. از همان آغاز کودکی به ورزش علاقه زیادی داشت؛ چهار ساله بود که به فراگیری حرکات نمایشی پرداخت و در این زمینه مهارت زیادی پیدا کرد.
در 15 سالگی برای دامه تحصیل به همراه والدینش راهی انگلیس شد. چیزی نگذشت که به دلیل علاقه فراوان به حرکات نمایشی به آکادمی سلطنتی نمایش‌های لندن راه پیدا کرد و این کار را به صورت حرفه‌ای دنبال کرد، اما یک آسیب نخاعی باعث شد تا نتواند این کار را به سرانجام برساند و در عوض زمینه هنرهای خلاق دیگر رفت و لیسانس خود را در زمینه هنرهای خلاق با گرایش نمایش دریافت کرد. سال 1983 وقتی تازه 21 ساله شده بود در مسابقه ملکه زیبایی مالزی شرکت کرده و به مقام اول رسید. از همین جا زندگی یو تغییر کرد و او وارد بازار فیلم و سینما شد.
اوج شهرت
یو از سال 1985 حرفه هنرپیشگی را به صورت جدی دنبال کرد و در چند فیلم رزمی نقش‌های کوچکی ایفا کرد. فیلم «جغد و دامبو» (1984)، «بله مادام» (1985)، «ستاره‌های خوش‌اقبال بدرخشید» (1985)، «در راه وظیفه» (1986) و «جنگجویان شریف» (1987) از فیلم‌های مشهور او در این سال‌هاست.
سال 1987 او با دیکسون پون مدیر کمپانی فیلم‌سازی دی‌اندبی ازدواج کرد و از هنرپیشگی دست کشید. ازدواج این زوج فقط پنج سال دوام داشت و یو بعد از جدایی در سال 1992 دوباره به صحنه سینما بازگشت.
اوج شهرت او در این سال‌ها شکل گرفت و به دلیل اجرای همه حرکات نمایشی در فیلم‌های حادثه‌ای واکنش بدون استفاده از بدلکار به جایگاه و شهرت ویژه‌ای رسید. این جایگاه برای یک زن و ملکه زیبایی اسبق مالزی در عرصه هنرهای رزمی پیروزی بزرگی محسوب می‌شد و یو روز به روز به شهرتش اضافه شد و پله‌های موفقیت را پشت‌سر گذاشت.
او که دوست نداشت صرفا در فیلم‌های رمانتیک بازی کند و از طرفی استعداد زیادی در انجام حرکات نمایشی از خود نشان داده بود بیشتر به سمت فیلم‌های اکشن و رزمی کشیده شد و پیشنهادهای بسیاری برای نقش‌آفرینی در این فیلم‌ها دریافت کرد.
میشل یو در صحنه‌ای از فیلم «بانو»
اولین فیلمی که پس از بازگشت به صحنه سینما در آن نقش‌آفرینی کرد «داستان پلیس 3» بود که بخش‌های از آن در کوالالامپور فیلمبرداری شد. او در این فیلم با جکی چان همبازی شد و نقشش را به خوبی ایفا کرد و آن‌قدر خوب ظاهر شد که چان به استعدادهای درخشان او در زمینه هنرهای رزیمی ایمان آورد.
یو هرگز در عمرش آموزش‌های رزمی ندیده بود و هیچ‌وقت هم به دنبالش نرفت، او تنها از حسش و تکنیک‌ها و متدهای هنرهای نمایشی در حرکاتش استفاده می‌کرد و با مهارت این حرکات را به حس و حال رزمی که کارگردان به او خط می‌داد ترکیب کرده و حرکات زیبای نمایشی‌اش را به اجرا می‌گذاشت. او تنها زن رزمی‌کار است که چان همیشه قبولش داشته و به او اجازه می‌داد در فیلم‌ها بدون استفاده از بدل حرکات خطرناک را اجرا کند.
جنجال بر سر فیلم «بانو»
«بانو» فیلمی است که لوک بسون کارگردان فرانسوی فیلم «ژاندارک» در سال 2011 تهیه و تولید کرد. این فیلم داستان زندگی و مبارزات آنگ سان سو چی، فعال سیاسی، مدافع حقوق بشر و از مخالفان حکومت نظامی برمه‌ای را بازگو می‌کند. یو در این فیلم در نقش سو چی ظاهر شد و سال‌ها حبس خانگی او و مقاومت شجاعانه‌اش در برابر رژیم نظامی برمه را به تصویر می‌کشد.
بیشتر صحنه‌ها در تایلند فیلمبرداری شده و برخی از آن‌ها هم به طور مخفیانه در برمه مقابل دوربین رفت. یو ضمن تدارک برای بازی در نقش این زن مبارزه به برمه سفر کرد و توانست ملاقاتی کوتاه با سو چی که به تازگی از 15 سال حبس خانگی آزاد شده بود داشته باشد.
به هر صورت این فیلم پرهزینه و پرسروصدا و پردردسر ساخته شد و به روی پرده سینما رفت و حرف‌ها و جنجال‌ها آغاز شد. سیل انتقادات برای بازی بد و خشک و رسمی به سمت یو سرازیر شد، اما این تنها عذاب این فیلم نبود. بلکه این فیلم باعث شد تا یو برای همیشه از ورود به برمه منع شود، اما مأموران در فرودگاه رنگون به او ویزای ورود نداده و بدون ذکر هیچ دلیلی او را دیپورت کردند.
آن‌ها فقط گفتند نام او در فهرست سیاه دولت قرار دارد و نمی‌تواند دیگر به برمه سفر کند و یو که به خوبی می‌دانست این‌ها همه تبعات بازی در نقش سو چی در فیلم «بانو» است بدون هیچ اعتراضی به کشورش برگشت.
