بازدید 5421
گوگل،تهدیدی جدی برای مغز کاربران!
آیا شما هم جزو آن دسته از کاربرانی هستید که استفاده از موتور جستجوی گوگل را برای هر جستجوی سطحی ترجیح می دهید؟روزانه چند بار به این صفحه مراجعه می کنید؟اگر گوگل شما را هم به خودش وابسته کرده،حتما مطلب زیر را بخوانید.براساس نتايج يک تحقيقات جديد، استفاده از گوگل برای يافتن اطلاعات به بخش ثابتی از زندگی بسياری از افراد بدل شده است و به کارگيری اين وب سايت جستجوگر به مرور مغز ما را تغيير می دهد.
گوگل و وب سايت های ديگری نظير آن، روشی که مغز ما اطلاعات را به حافظه می سپارد تغيير داده است.
به گزارش «روزگارنو» اين تحقيقات توسط گروهی به سرپرستی « بتسی اسپارو» متخصص روانشناسی در دانشگاه «کلمبيا» آمريکا انجام شده است. نتيجه اين تحقيقات به طور خلاصه اين است که تحت تاثير استفاده مکرر از ابزارهايی نظير گوگل، مغزما آن بخش از اطلاعاتی را که می دانيم در وب سايت ها قابل دسترسی است ديگر به خاطر نمی سپارد.
برخلاف برخی ديگر از بررسی های قبلی مدعی نيست که استفاده از وب سايت هايی نظير گوگل، ذهن ما را کند و يا ما را کودن می کند. مسئولان اين تحقيقات معتقدند هنوز هم افراد قادرند اطلاعات فراوانی را به حافظه خود بسپارند به خصوص آن نوع اطلاعاتی که در وب سايت ها قابل دسترسی نيستند.
«بتسی اسپارو» می گويد:« ما به يک موجود بی فکر و يا تهی مغز بدل نشده ايم که قادر نيست از حافظه خود استفاده کند. نکته در اين است که مغز ما به مرور عادت کرده و دريافته است که برای پيدا کردن اطلاعات به کجا مراجعه کند و اين خارق العاده است.»
در اين تحقيقات تاکيد می شود که استفاده از وب سايت های جستجوگر نشان می دهد که مغز انسان خود را با شرايط و ابزارهای جديد انطباق داده و به جای تلاش برای سپردن همه اطلاعات به حافظه، راهها و ابزارهای جديد برای يافتن اطلاعات را فرا می گيرد.
«بتسی اسپارو» و همکاران وی چهار آزمايش متفاوت را برای سنجش اين موضوع انجام دادند.
در اولين آزمايش مربوط به سنجش حافظه، از شرکت کنندگان در آزمايش خواسته شد که مطالبی را در يک کامپيوتر تايپ کنند. نيمی از اين افراد فکر می کردند که اين اطلاعات در کامپيوتر محفوظ خواهد ماند و نيمی ديگری فکر می کردند مطالبی که تايپ می کنند بعدا پاک خواهد شد.
قاعدتا نيمه ای که فکر می کرد اين مطالب پاک خواهند شد سعی کردند که اين مطالب را به خاطر بسپارند. در صورتی که آن عده که فکر می کردند بعدا خواهند توانست به اين مطالب ذخيره شده مراجعه کنند برای به خاطر سپردن آن هيچ تلاشی نکردند.
هدف آزمايش دوم اين بود که مشخص کند آيا دسترسی به کاميپوتر و اينترنت روی مطالبی که ما به خاطر می سپاريم تاثير می گذارد يا نه؟
به عنوان مثال اگر از ما سئوال شود چند کشور را می شناسيد که پرچم آنها فقط يک رنگ دارد، اولين چيزی که به ذهن افراد می آيد آيا رنگ پرچم هاست و يا اينکه چگونه و کجا روی کامپيوتر می توانند اين اطلاعات را پيدا کنند؟
در بخش ديگری از اين آزمايش از شرکت کنندگان خواسته شد که نه تنها متن تايپ شده در کامپيوتر بلکه پرونده ای که اين متن در آن ذخيره شده بود را به خاطر بياورند. پاسخ به اين سئوال موجب تعجب پژوهشگران شد چون شرکت کنندگان محل ذخيره کردن اين پرونده را بهتر از خود متن به ياد داشتند.
«بتسی اسپارو» متخصص روانشناسی در دانشگاه کلمبيا و مسئول اين تحقيقات می گويد:« مغز ما درست مثل حالتی که برای اطلاعات به حافظه دوستان، همسر و يا همکار اتکا می کند، ياد گرفته که به اطلاعات ذخيره شده دراينترنت نيز اتکا کند. اکنون روش اصلی فراگيری اطلاعات و دانش برای ما نه به خاطر سپردن اطلاعات بلکه دانستن اين نکته است که کجا می توان آن را پيدا کرد.»
خانم اسپارو می گويد دامنه و جزييات تاثير اينترنت روی حافظه انسان هنوز بسيار ناشناخته است ولی در پايان اين تحقيقات وی به اين نتيجه رسيده که اکنون اينترنت برای بسياری از افراد مثل يک حافظه خارجی يا يدکی عمل می کند. حافظه انسان خود را با ابزارهای جديد ارتباطات انطباق می دهد.
به گزارش «روزگارنو» اين تحقيقات توسط گروهی به سرپرستی « بتسی اسپارو» متخصص روانشناسی در دانشگاه «کلمبيا» آمريکا انجام شده است. نتيجه اين تحقيقات به طور خلاصه اين است که تحت تاثير استفاده مکرر از ابزارهايی نظير گوگل، مغزما آن بخش از اطلاعاتی را که می دانيم در وب سايت ها قابل دسترسی است ديگر به خاطر نمی سپارد.
برخلاف برخی ديگر از بررسی های قبلی مدعی نيست که استفاده از وب سايت هايی نظير گوگل، ذهن ما را کند و يا ما را کودن می کند. مسئولان اين تحقيقات معتقدند هنوز هم افراد قادرند اطلاعات فراوانی را به حافظه خود بسپارند به خصوص آن نوع اطلاعاتی که در وب سايت ها قابل دسترسی نيستند.
«بتسی اسپارو» می گويد:« ما به يک موجود بی فکر و يا تهی مغز بدل نشده ايم که قادر نيست از حافظه خود استفاده کند. نکته در اين است که مغز ما به مرور عادت کرده و دريافته است که برای پيدا کردن اطلاعات به کجا مراجعه کند و اين خارق العاده است.»
در اين تحقيقات تاکيد می شود که استفاده از وب سايت های جستجوگر نشان می دهد که مغز انسان خود را با شرايط و ابزارهای جديد انطباق داده و به جای تلاش برای سپردن همه اطلاعات به حافظه، راهها و ابزارهای جديد برای يافتن اطلاعات را فرا می گيرد.
«بتسی اسپارو» و همکاران وی چهار آزمايش متفاوت را برای سنجش اين موضوع انجام دادند.
در اولين آزمايش مربوط به سنجش حافظه، از شرکت کنندگان در آزمايش خواسته شد که مطالبی را در يک کامپيوتر تايپ کنند. نيمی از اين افراد فکر می کردند که اين اطلاعات در کامپيوتر محفوظ خواهد ماند و نيمی ديگری فکر می کردند مطالبی که تايپ می کنند بعدا پاک خواهد شد.
قاعدتا نيمه ای که فکر می کرد اين مطالب پاک خواهند شد سعی کردند که اين مطالب را به خاطر بسپارند. در صورتی که آن عده که فکر می کردند بعدا خواهند توانست به اين مطالب ذخيره شده مراجعه کنند برای به خاطر سپردن آن هيچ تلاشی نکردند.
هدف آزمايش دوم اين بود که مشخص کند آيا دسترسی به کاميپوتر و اينترنت روی مطالبی که ما به خاطر می سپاريم تاثير می گذارد يا نه؟
به عنوان مثال اگر از ما سئوال شود چند کشور را می شناسيد که پرچم آنها فقط يک رنگ دارد، اولين چيزی که به ذهن افراد می آيد آيا رنگ پرچم هاست و يا اينکه چگونه و کجا روی کامپيوتر می توانند اين اطلاعات را پيدا کنند؟
در بخش ديگری از اين آزمايش از شرکت کنندگان خواسته شد که نه تنها متن تايپ شده در کامپيوتر بلکه پرونده ای که اين متن در آن ذخيره شده بود را به خاطر بياورند. پاسخ به اين سئوال موجب تعجب پژوهشگران شد چون شرکت کنندگان محل ذخيره کردن اين پرونده را بهتر از خود متن به ياد داشتند.
«بتسی اسپارو» متخصص روانشناسی در دانشگاه کلمبيا و مسئول اين تحقيقات می گويد:« مغز ما درست مثل حالتی که برای اطلاعات به حافظه دوستان، همسر و يا همکار اتکا می کند، ياد گرفته که به اطلاعات ذخيره شده دراينترنت نيز اتکا کند. اکنون روش اصلی فراگيری اطلاعات و دانش برای ما نه به خاطر سپردن اطلاعات بلکه دانستن اين نکته است که کجا می توان آن را پيدا کرد.»
خانم اسپارو می گويد دامنه و جزييات تاثير اينترنت روی حافظه انسان هنوز بسيار ناشناخته است ولی در پايان اين تحقيقات وی به اين نتيجه رسيده که اکنون اينترنت برای بسياری از افراد مثل يک حافظه خارجی يا يدکی عمل می کند. حافظه انسان خود را با ابزارهای جديد ارتباطات انطباق می دهد.
