استقلال کاری مجامع فدراسیونها، چیزی شبیه رویاست. انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال در حالی فردا برگزار خواهد شد که هنوز خیلیها باور ندارند، مجمع فدراسیون فوتبال برای آرایی که به درون صندوق میاندازد، استقلال دارد.
به گزارش «تابناك»، «گزینه وزارت ورزش» کسی است که شاید هیچ ارتباطی به این رشته ورزشی یا به آن فدراسیون نداشته باشد، ولی سرانجام بیشترین آرای مجمع را میگیرد و رئیس میشود؛ علی کفاشیان مصداق بارز چنین واژهای است.
کفاشیان هم چهار سال پیش بدون اینکه هیچ ارتباطی به فوتبال داشته باشد، یک شبه «گزینه ریاست» شد و با رأی اعضای مجمع فدراسیون فوتبال، روی صندلی ریاست این فدراسیون نشست.
البته رؤسای هیأتهای زیر مجموعه کفاشیان شاید تحت تأثیر وعده و وعیدها قرار بگیرند...
راستی چرا بازیکنان ما دارای اتحادیه نیستند؟ نماینده اتحادیه باید در این انتخابات حضور یاید اما چون فوتبال ایران اتحادیهای ندارد کاپیتان تیم ملی باید در مجمع شرکت کند! البته با توجه به اینکه جواد نکونام کاپیتان تیم ملی در اسپانیاست و علی کریمی، کاپیتان دوم تیم ملی همراه پرسپولیس در قطر است، تصمیم گرفته شد سید جلال حسینی در مجمع فدراسیون فوتبال شرکت کند.
در دوره گذشته در حقيقت كفاشيان به عنوان تنها گزينه مجمع فدراسيون پس از دوره انتقالي، در انتخاباتي برنده شد كه محمد عليآبادي، رييس وقت سازمان ورزش، سناريوي آن را چيده بود؛ حتي براي آن كه كفاشيان پيش از برگزاري مجمع انتخابات، حكم رئيسي خود را دريافت كرده باشد، دو شب پیش از انتخابات به شاهرخ شهنازي، تنها رقيب كفاشيان اعلام شد كه كنار بكشد تا او در رأس رشتهاي قرار گيرد كه بنا به نظر فدراسيون جهاني (فيفا) بايد مستقل تصميم بگيرد و هويتي مستقل داشته باشد. البته گزینه اصلی ریاست داریوش مصطفوی بود که به دلایل نامعلوم (!؟) از قلم افتاد.
دوره چهار ساله رياست علي كفاشيان در فدراسيون فوتبال، بدترين دوره مديريتي اين رشته به شمار ميآيد. مسلما کارنامه کفاشيان موفق نبوده و گواه اين مدعا، نتايج ايران در ردههاي گوناگون سني است. گویا، اگر وي محترمانه انصراف بدهد و جا را براي افراد قويتر باز گذارد، به صلاح فوتبال و خودش خواهد بود.
اکنون با اين پرونده و عملكرد ضعيف، علي كفاشيان در پایان دوره مديريتي خود دوباره ميخواهد سکاندار فوتبال شود.
هماکنون بسیاری از همان نفراتی که چهار سال پیش، عضو مجمع فدراسیون فوتبال بودند، دوشنبه دوباره به عنوان عضو مجمع در جلسه حاضر میشوند تا رأی خود را برای انتخاب رئیس فدراسیون به داخل صندوق بیندازند. آنها که چهار سال پیش به گزینه سازمان تربیت بدنی وقت رأی دادند و کفاشیان دونده را به بالاترین سمت فوتبالی کشور رساندند، انگار یادشان رفته چهار سال پیش چه اتفاقاتی رخ داد و تحت فرمان چه سازمانی بودند. آنها حالا از استقلال فدراسیون فوتبال حرف میزنند و میگویند وزارت ورزش هیچ دخالتی در انتخابات فدراسیون نخواهد داشت.
به رغم تأکید فراوان منتقدان صاحب نظر در ورزش ایران، مبنی بر حمایت وزارت ورزش و جوانان از یکی از نامزدهای فدراسیون فوتبال مسوولان این وزارتخانه در اظهارنظرهای خود هرگونه دخالت در برگزاری انتخابات را رد کردند تا مبادا بابت این مسأله مورد هجمه سنگین منتقدان قرار نگیرند؛ اما افشاگری برخی اهالی ورزش و سیاست حکایت از این داشت مسئولان دستگاه ورزش پس از نامنویسی کاندیداهای ریاست فدراسیون فوتبال تمایل دارند محمد حسین قریب در انتخابات پانزدهم اسفندماه پیروز میدان باشند.
اعزام ناظر ویژه کنفدراسیون فوتبال آسیا به تهران، باعث شد منتقدان و مسئولان نظارتی با حساسیت بیشتری به مسوولان وزارت ورزش و جوانان هشدار دهند، ولی به رغم هشدار مسئولان نظارتی و منتقدان صاحب نظر گفته میشود، وزارت ورزش و جوانان در آستانه برگزاری انتخابات فوتبال مذاکرات و رایزنیهای پشت پرده خود را آغاز کردهاند تا در روز انتخابات به گزینه مورد نظر آنها رأی دهند.
انتخابات مردمیترین و در عین حال سیاسیترین رشته ورزشی «فوتبال» که سکوتی عجیب و غافلگیر کننده بر آن حکم فرماست در نوع خود جالب است. شواهد ظاهری نشان میدهد، صاحبان اصلی فوتبال یا آگاهانه، حسب اجبار یا هر دلیل دیگر رغبت و اصلا برنامهای برای شرکت در این انتخابات ندارند، ولی در اردوگاه چسبیدههای ورزش جسته و گریخته سرو صداها و جنب و جوشهایی احساس میشود که البته مثل همیشه دنبال کوچکترین فرصت برای بزرگترین «صید» ولی ظاهرا خدمت هستند.
به هر حال به رغم همه شنیدهها و شواهد موجود، امیدواریم انتخابات با آرای مستقل انجام شود و رؤسای هیأتها زیر مجموعه کفاشیان تحت تاثیر وعده و وعیدها قرار نگیرند و با وجدان بیدار، آرای خود را وارد صندوق نمایند.
فراموش نکنیم این انتخابات در تاریخ فوتبال ثبت میشود. از سوی دیگر، امیدواریم وزارت ورزش دخالتی در انتخاب رئیس جدید نداشته باشد و انتخابات در محیطی سالم و بدون حرف و حدیث برگزار شود.
گفتنی است، پس از انقلاب دو بار به جام جهانی راه یافتیم که هر دو رئیس فدراسیون ما فوتبالی بودند؛ بار نخست سال 98 میلادی که ریاست داریوش مصطفوی، رئیس فدراسيون فوتبال بود و بار دوم، سال 2006 که دادکان ریاست این فدراسيون را بر عهده داشت.