طایفه اسد درفکر تشکیل منطقه خودمختار
در صورتی که درگیری‌ها افزایش یابند سرنوشت سوریه همانند یوگسلاوی خواهد شد و احتمالا کشوری متشکل از علوی‌ها شکل خواهد گرفت که پایتخت آن لاذقیه خواهد بود.
تحلیلگران بر این باورند که اقلیت علوی که قرن‌ها در منطقه خاورمیانه و شمال آن تحت شدیدترین ستم‌ها بوده‌اند در حال حاضر برای حفظ قدرت و نظام اسد تا آخرین لحظه مبارزه خواهد کرد اگر چه حتی اکثریت سنی سوریه آن را یک طایفه حریص برای حفظ قدرت ببیند.
به گزارش «دیپلماسی ایرانی» به اعتقاد کارشناسان مسائل خاورمیانه در صورتی که نظام بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه که وابسته به این طایفه است سقوط کند، علوی‌ها به سمت تشکیل منطقه‌ای مستقل در مناطق الجبل و سواحل شمال غربی سوریه خواهند رفت و تا پای مرگ نیز برای حفظ جایگاه خود خواهند جنگید. به معنای دیگر احتمالا آنها در این صورت منطقه‌ای مستقل و خودمختار تشکیل خواهند داد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وابریس بلانچ، مدیر مجموعه پژوهشی منطقه دریای مدیترانه و خاورمیانه در شهر لیون فرانسه در این باره می‌گوید: «علوی‌ها به شدت از انتقام اهل تسنن نگرانند.»
وی در ادامه تاکید می‌کند، مسیر حوادث به گونه‌ای است که دیکر برای نظام راه برگشتی وجود ندارد، دیگر نظام راهی جز له کردن مخالفان پیش رو ندارد و الا خودش سقوط خواهد کرد.
نظام اسد اخیرا تصمیم گرفت که اهمال و تسامح در برخورد با مخالفان را کنار بگذارد و یک اقدام سرکوبگرانه تمام عیار را در دستور کار خود قرار دهد. بنا به گزارش مجامع حقوق بشری طی 11 ماه اعتراضات سوریه تا کنون نزدیک به 6 هزار نفر کشته شده‌اند که این مساله بر شدت اختلاف‌ها میان علوی‌ها و سنی‌ها افزوده است.
بلانچ همچنین در این باره می‌گوید: «علوی‌ها فقط می‌خواهند از خودشان دفاع کنند، واحد نخبگانی که در موسسات نظامی مستقرند، همگی تحت کنترل علوی‌ها هستند اگر چه بسیاری از این ارگان‌ها نیز خود متشکل از علوی‌ها هستند. اکثر آنها بر این باورند که سرنوشتشان ایجاب می‌کند که تا آخرین لحظه بجنگند و برای بقای خود دست به هر کاری بزنند.»
بلانچ علوی‌های سوریه را با شورشیان الجزایر مقایسه می‌کند که در دوران انقلاب الجزایر به استخدام ارتش فرانسه در آمدند و تا پای جان جنگیدند و سپس پس از استقلال الجزایر مجبور شدند که به فرانسه فرار کنند.
توماس پیریه، استاد دانشگاه ادنبورگ نیز در این باره می‌گوید: «طایفه علوی در سوریه از سقوط نظام اسد به شدت می‌ترسند. آنها از این نگرانند که سنی‌ها دیر یا زود در نبود اسد دست به انتقام از آنها بزنند.»
نزدیک به 12 درصد جمعیت سوریه را علویان تشکیل می‌دهند و در حدود 70 درصد از این جمعیت سنی هستند. شماری نیز دروزی و عده‌ای نیز مسیحی‌اند.
طایفه علوی در قرن نهم میلادی توسط محمد بن نصیر، یکی از اصحاب امام هادی (ع)، امام دهم شیعیان به وجود آمد. این طایفه که شاخه‌ای از شیعیان محسوب می‌شود هیچ کدام از احکام شریعت اسلامی شیعیان را ندارند، مثلا نماز و روزه نمی‌گیرند، اعتقادی به حجاب ندارند و تمامی اعیاد مسلمانان و مسیحیان را جشن می‌گیرند. از آن تاریخ تا کنون این طایفه نیز همانند شیعیان مورد بی‌مهری شدید اهل تسنن قرار گرفته و همه گونه آزار و اذیتی در حق آنان روا داشته شده است. به گونه‌ای که احمد بن تیمیه (1263 – 1328) علوی‌ها را دشمنان اسلام خواند و فتوای جهاد علیه آنان داد و گفت کشتار آنها واجب دینی بزرگی است.
در سال 1920 هنگامی که فرانسوی‌ها سوریه را به اشغال خود در آوردند اجازه دادند که علوی‌ها منطقه‌ای خود مختار در اختیار داشته باشند و برای آن که تحریک شوند که در حکومت آتی سوریه ممزوج شوند، فرانسوی‌ها راه آنها را برای رسیدن به رده‌های بالای حکومتی هموار کردند. در همین دوران حاج امین الحسینی، مفتی فلسطینی‌ها با صدور فتوایی علویان را مسلمان دانست و از دیگر ادیان خواست که با آنها با عطوفت برخورد کنند و همانند برادران دینی با آنها تعامل داشته باشند. آنها از دهه پنجاه توانستند در ارتش سوریه نفوذ کرده و شاکله آن را کاملا در اختیار بگیرند. از آن تاریخ تا کنون حکومت سوریه صرفا در اختیار علوی‌ها بوده و توسط آنها اداره می‌شده است. حزب بعث که در حقیقت مروج اندیشه تندروی قومی‌گرایی عربی سنی است نیز در سوریه رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و علوی‌ها ساختار اصلی آن را نیز تصاحب کردند. از این رو است که بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که در صورتی که اسد سقوط کند، احتمال تشکیل یک اقلیم علوی مستقل در سوریه و مناطق شمالی آن بسیار بالا است.
برونو پائولی، مدیر بخش مطالعات عربی مرکز فرانسوی خاورمیانه در بیروت در این باره می‌گوید: «با نگاهی به این چالش در می‌یابیم که نظام به این نتیجه خواهد رسید که برای نجات خود بر منطقه ساحلی متمرکز شده و به فکر ایجاد یک اقلیم مستقل و خودمختار بیفتد.»
وی همچنین می‌گوید: «در صورتی که درگیری‌ها افزایش یابند سرنوشت سوریه همانند یوگسلاوی خواهد شد و احتمالا کشوری متشکل از علوی‌ها شکل خواهد گرفت که پایتخت آن لاذقیه خواهد بود.»
به گزارش «دیپلماسی ایرانی» به اعتقاد کارشناسان مسائل خاورمیانه در صورتی که نظام بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه که وابسته به این طایفه است سقوط کند، علوی‌ها به سمت تشکیل منطقه‌ای مستقل در مناطق الجبل و سواحل شمال غربی سوریه خواهند رفت و تا پای مرگ نیز برای حفظ جایگاه خود خواهند جنگید. به معنای دیگر احتمالا آنها در این صورت منطقه‌ای مستقل و خودمختار تشکیل خواهند داد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وابریس بلانچ، مدیر مجموعه پژوهشی منطقه دریای مدیترانه و خاورمیانه در شهر لیون فرانسه در این باره می‌گوید: «علوی‌ها به شدت از انتقام اهل تسنن نگرانند.»
وی در ادامه تاکید می‌کند، مسیر حوادث به گونه‌ای است که دیکر برای نظام راه برگشتی وجود ندارد، دیگر نظام راهی جز له کردن مخالفان پیش رو ندارد و الا خودش سقوط خواهد کرد.
نظام اسد اخیرا تصمیم گرفت که اهمال و تسامح در برخورد با مخالفان را کنار بگذارد و یک اقدام سرکوبگرانه تمام عیار را در دستور کار خود قرار دهد. بنا به گزارش مجامع حقوق بشری طی 11 ماه اعتراضات سوریه تا کنون نزدیک به 6 هزار نفر کشته شده‌اند که این مساله بر شدت اختلاف‌ها میان علوی‌ها و سنی‌ها افزوده است.
بلانچ همچنین در این باره می‌گوید: «علوی‌ها فقط می‌خواهند از خودشان دفاع کنند، واحد نخبگانی که در موسسات نظامی مستقرند، همگی تحت کنترل علوی‌ها هستند اگر چه بسیاری از این ارگان‌ها نیز خود متشکل از علوی‌ها هستند. اکثر آنها بر این باورند که سرنوشتشان ایجاب می‌کند که تا آخرین لحظه بجنگند و برای بقای خود دست به هر کاری بزنند.»
بلانچ علوی‌های سوریه را با شورشیان الجزایر مقایسه می‌کند که در دوران انقلاب الجزایر به استخدام ارتش فرانسه در آمدند و تا پای جان جنگیدند و سپس پس از استقلال الجزایر مجبور شدند که به فرانسه فرار کنند.
توماس پیریه، استاد دانشگاه ادنبورگ نیز در این باره می‌گوید: «طایفه علوی در سوریه از سقوط نظام اسد به شدت می‌ترسند. آنها از این نگرانند که سنی‌ها دیر یا زود در نبود اسد دست به انتقام از آنها بزنند.»
نزدیک به 12 درصد جمعیت سوریه را علویان تشکیل می‌دهند و در حدود 70 درصد از این جمعیت سنی هستند. شماری نیز دروزی و عده‌ای نیز مسیحی‌اند.
طایفه علوی در قرن نهم میلادی توسط محمد بن نصیر، یکی از اصحاب امام هادی (ع)، امام دهم شیعیان به وجود آمد. این طایفه که شاخه‌ای از شیعیان محسوب می‌شود هیچ کدام از احکام شریعت اسلامی شیعیان را ندارند، مثلا نماز و روزه نمی‌گیرند، اعتقادی به حجاب ندارند و تمامی اعیاد مسلمانان و مسیحیان را جشن می‌گیرند. از آن تاریخ تا کنون این طایفه نیز همانند شیعیان مورد بی‌مهری شدید اهل تسنن قرار گرفته و همه گونه آزار و اذیتی در حق آنان روا داشته شده است. به گونه‌ای که احمد بن تیمیه (1263 – 1328) علوی‌ها را دشمنان اسلام خواند و فتوای جهاد علیه آنان داد و گفت کشتار آنها واجب دینی بزرگی است.
در سال 1920 هنگامی که فرانسوی‌ها سوریه را به اشغال خود در آوردند اجازه دادند که علوی‌ها منطقه‌ای خود مختار در اختیار داشته باشند و برای آن که تحریک شوند که در حکومت آتی سوریه ممزوج شوند، فرانسوی‌ها راه آنها را برای رسیدن به رده‌های بالای حکومتی هموار کردند. در همین دوران حاج امین الحسینی، مفتی فلسطینی‌ها با صدور فتوایی علویان را مسلمان دانست و از دیگر ادیان خواست که با آنها با عطوفت برخورد کنند و همانند برادران دینی با آنها تعامل داشته باشند. آنها از دهه پنجاه توانستند در ارتش سوریه نفوذ کرده و شاکله آن را کاملا در اختیار بگیرند. از آن تاریخ تا کنون حکومت سوریه صرفا در اختیار علوی‌ها بوده و توسط آنها اداره می‌شده است. حزب بعث که در حقیقت مروج اندیشه تندروی قومی‌گرایی عربی سنی است نیز در سوریه رنگ و بوی دیگری به خود گرفت و علوی‌ها ساختار اصلی آن را نیز تصاحب کردند. از این رو است که بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که در صورتی که اسد سقوط کند، احتمال تشکیل یک اقلیم علوی مستقل در سوریه و مناطق شمالی آن بسیار بالا است.
برونو پائولی، مدیر بخش مطالعات عربی مرکز فرانسوی خاورمیانه در بیروت در این باره می‌گوید: «با نگاهی به این چالش در می‌یابیم که نظام به این نتیجه خواهد رسید که برای نجات خود بر منطقه ساحلی متمرکز شده و به فکر ایجاد یک اقلیم مستقل و خودمختار بیفتد.»
وی همچنین می‌گوید: «در صورتی که درگیری‌ها افزایش یابند سرنوشت سوریه همانند یوگسلاوی خواهد شد و احتمالا کشوری متشکل از علوی‌ها شکل خواهد گرفت که پایتخت آن لاذقیه خواهد بود.»
