اربعین؛ بزرگترین تجمع شیعیان جهان

امروز اربعین حسینی است. گردهمایی بیش از ۱۵ میلیون زائر شیعه که به عشق حضرت اباعبدلله و حضرت عباس (ع) از اقصی نقاط جهان خود را به کربلای معلی رسانده‌اند.
 
 
اینجا کربلاست. محل دفن ابوالفضل العباس (ع)، فرزند خلف‌ام البنین و علی مرتضی (ع) برادری که حق برادری و ولایتمداری را در حق برادر و پیشوا و رهبرش به جای آورد.

 
در کربلا زمان متوقف است و عقربه ساعت‌ها گرد حرم سیدالشهدا (ع) می‌چرخند. زائران حسینی با پای پیاده، سینه خیز، با ویلچر، عصا و حتی با گاری و چرخ دستی خود را به سختی تا بین الحرمین می‌رسانند. اینجا کسی نمی‌خندد، شوخی نمی‌کند، نگاه به نامحرم معنا ندارد، چشم‌ها همه قرمز است و اشک‌ها خود به خود جاری می‌شود. همه بی‌اختیار سینه می‌زنند و نوحه می‌خوانند.
 
اینجا کربلاست. جایی که هر شیعه علی آرزوی آمدنش را دارد. جایی که فرشتگان خدا در آن بال می‌شویند و تازه می‌شوند. جایی که میلیون‌ها بیرق برای علمدار کربلا بر آسمان برافراشته شده است.
 
به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به کربلای معلی، حرکت زائران در تمامی خیابانهای شهر به کندی پیش می‌رود. کفشداریهای حرم دیگر جایی برای نگهداری کفش زائران ندارد. هر گوشه خیابان را که پیدا کنی باید همانجا بنشینی و زیارت روز اربعین را زمزمه کنی...
 
هیئتهای مذهبی با رنگهای سفید و سیاه و زرد و مشکی با بیرقهای سرخ می‌آیند و می‌روند. تعزیه خوان‌ها با لباسهای شامیان و اهل بیت سید الشهدا را به اسارت گرفته‌اند و تعزیه خوانی می‌کنند.
 
یک هیئت ایرانی هم از قم آمده است نه با هواپیما و نه با اتوبوس بلکه ماه‌ها است که پای پیاده به راه افتاده‌اند. پایشان تاول زده ولی به عشق حسین عزیز فاطمه خود را به کربلا رسانده‌اند.
 
چادرهای مرکز پزشکی حج و زیارت پر و خالی می‌شوند. زائران از درد زانو و تاول پا گله دارند و درخواست آمپول و پماد می‌کنند.

 
اینجا زنان هم هیئت دارند و با روبنده سبز و سیاه سینه می‌زنند و مویه می‌کنند.

اینجا کربلاست روز اربعین حسینی در سال ۱۴۳۳ هجری قمری. کربلایی بدون حضور صدام و اشغالگران آمریکایی. کربلایی آزاد و استوار که پس از سال‌ها با خیالی آسوده برای عزیز زهرا (س) سوگواری می‌کند.
 
اینجا کربلاست. و «بین الحرمین» خیابانی که به آن خیابان بهشت می‌گویند. جایی میان حرم حضرت سید الشهدا (ع) و حضرت عباس (ع). زائران برای چند ثانیه نشستن در خیابان بین الحرمین لحظه شماری می‌کنند.
 
هر زائر حسینی با صد‌ها نیت و خواسته و سفارش به اینجا آمده است تا گره‌های زندگی‌اش را با دستان پربرکت امام حسین (ع) و ابوالفضل العباس (ع) باز کند.