«نگاه شما»: جاده ترانزیتی که جاده نیست؟
بهنام صیفوری در مطلب ارسالی برای «نگاه شما» نوشته است:
چرا بزرگراه خلیج فارس در حد یک جاده ترانزیتی نیست؟
بزرگراه خلیج فارس (مسیر اهواز به بندر امام و ماهشهر)، از جمله پروژه‌های موفق در استان و راه ارتباطی مهمی در خوزستان است.
این اتوبان از لحاظ درآمدی، به دلیل دریافت مبالغ زیادی به عنوان عوارض جاده‌ای، کاملا اقتصادی و درآمدزا بوده و بنابراین با جاده‌های دیگر منطقه متفاوت است.
جاده ترانزیتی خلیج فارس، آنچنان پر رفت و آمد است که اگر درآمد خودروهای سواری را تنها برای جبران هزینه‌های تعمیرات و نگهداری اتوبان در نظر بگیریم، از پنج میلیارد تا دوازده میلیارد تومان سالانه، سود عاید سرمایه‌گذار می‌نماید.
یعنی تا کنون علاوه بر پرداخت دیون و بازگشت سرمایه، تنها سود خالص بالا دارد، بدون آن که خدمات کافی ارایه کند.
چند مشکل در سر راه هست؛ نخست اینکه بزرگراه باید کاملا" ایمن و ایزوله از اطراف باشد، که متأسفانه چنین نشده و تاکنون چند حادثه برای مسافرین رخ داده که اگر سراسر جاده گارد ریل می‌داشت، آن پیشامدها رخ نمی‌داد.
به طور مشخص، چون در بخش زیادی از مسیر گاردریل ندارد، با عبور جانوران به ویژه در شب‌ها رخدادهای ناگواری می‌تواند اتفاق بیفتد، در صورتی که کمترین استاندارد برای چنین جاده سودآوری، باید کشیدن گاردریل باشد؛ به خصوص که به دلیل یکنواختی جاده تاکنون ده‌ها راننده خواب آلود از جاده منحرف شده اند.
اتفاق بعدی که متأثر از نداشتن حفاظ جدا کننده راه‌هاست، رعایت نکردن رانندگان و ایجاد خطوط فرعی مکرر در نقاط گوناگون جاده است؛ اتفاقا این عامل ـ که متأسفانه نشان از عدم انضباط اجتماعی ماست ـ بسیار حادثه ساز است، به گونه‌ای که نگارنده خود با صحنه رویارویی خودرویی که از جاده‌های فرعی من درآوردی و تقاطع‌های خودساخته قصد قطع جاده را داشت، روبه‌رو و به اصطلاح ختم به خیر شد، پس نیاز به گاردریل لازم و حتمی به نظر می‌رسد.
اگر این جاده مانند مابقی جاده‌ها، اقتصادی نمی‌بود، جای گله و ایراد چندان نداشت، ولی اکنون به طور متوسط، با دادن عوارض، هر راننده صد هزار تومان سالانه پرداخت می‌کند.
همچنین تعمیر جاده که موج و شکن زیادی در مسیر دارد، جمع‌آوری اشیایی که به میان جاده خطر آفرین می‌شوند و نداشتن تعمیرگاه، سرویس بهداشتی، فوریت‌های پزشکی، آتش نشانی و... در طول راه از نیازهای این بزرگراه است.
به علاوه باید هم افزود که هزینه پرداخت عوارض همچنان بالاست و چنانکه رفت تاکنون سود سرمایه گذار، قطعی و پر دوام شده و لازم است به نفع عموم مردم تعرفه‌ها تجدید نظر شود.
به سرمایه گذار و مسئولین محترم استان یادآوری می‌شود که ارزش جان انسان‌ها، بسی والاتر از صبر برای فرصت تجربه است.
چرا بزرگراه خلیج فارس در حد یک جاده ترانزیتی نیست؟
بزرگراه خلیج فارس (مسیر اهواز به بندر امام و ماهشهر)، از جمله پروژه‌های موفق در استان و راه ارتباطی مهمی در خوزستان است.
این اتوبان از لحاظ درآمدی، به دلیل دریافت مبالغ زیادی به عنوان عوارض جاده‌ای، کاملا اقتصادی و درآمدزا بوده و بنابراین با جاده‌های دیگر منطقه متفاوت است.
جاده ترانزیتی خلیج فارس، آنچنان پر رفت و آمد است که اگر درآمد خودروهای سواری را تنها برای جبران هزینه‌های تعمیرات و نگهداری اتوبان در نظر بگیریم، از پنج میلیارد تا دوازده میلیارد تومان سالانه، سود عاید سرمایه‌گذار می‌نماید.
یعنی تا کنون علاوه بر پرداخت دیون و بازگشت سرمایه، تنها سود خالص بالا دارد، بدون آن که خدمات کافی ارایه کند.
چند مشکل در سر راه هست؛ نخست اینکه بزرگراه باید کاملا" ایمن و ایزوله از اطراف باشد، که متأسفانه چنین نشده و تاکنون چند حادثه برای مسافرین رخ داده که اگر سراسر جاده گارد ریل می‌داشت، آن پیشامدها رخ نمی‌داد.
به طور مشخص، چون در بخش زیادی از مسیر گاردریل ندارد، با عبور جانوران به ویژه در شب‌ها رخدادهای ناگواری می‌تواند اتفاق بیفتد، در صورتی که کمترین استاندارد برای چنین جاده سودآوری، باید کشیدن گاردریل باشد؛ به خصوص که به دلیل یکنواختی جاده تاکنون ده‌ها راننده خواب آلود از جاده منحرف شده اند.
اتفاق بعدی که متأثر از نداشتن حفاظ جدا کننده راه‌هاست، رعایت نکردن رانندگان و ایجاد خطوط فرعی مکرر در نقاط گوناگون جاده است؛ اتفاقا این عامل ـ که متأسفانه نشان از عدم انضباط اجتماعی ماست ـ بسیار حادثه ساز است، به گونه‌ای که نگارنده خود با صحنه رویارویی خودرویی که از جاده‌های فرعی من درآوردی و تقاطع‌های خودساخته قصد قطع جاده را داشت، روبه‌رو و به اصطلاح ختم به خیر شد، پس نیاز به گاردریل لازم و حتمی به نظر می‌رسد.
اگر این جاده مانند مابقی جاده‌ها، اقتصادی نمی‌بود، جای گله و ایراد چندان نداشت، ولی اکنون به طور متوسط، با دادن عوارض، هر راننده صد هزار تومان سالانه پرداخت می‌کند.
همچنین تعمیر جاده که موج و شکن زیادی در مسیر دارد، جمع‌آوری اشیایی که به میان جاده خطر آفرین می‌شوند و نداشتن تعمیرگاه، سرویس بهداشتی، فوریت‌های پزشکی، آتش نشانی و... در طول راه از نیازهای این بزرگراه است.
به علاوه باید هم افزود که هزینه پرداخت عوارض همچنان بالاست و چنانکه رفت تاکنون سود سرمایه گذار، قطعی و پر دوام شده و لازم است به نفع عموم مردم تعرفه‌ها تجدید نظر شود.
به سرمایه گذار و مسئولین محترم استان یادآوری می‌شود که ارزش جان انسان‌ها، بسی والاتر از صبر برای فرصت تجربه است.
