پیشنهاد زكريا به اوباما درباره مذاكره با ايران
روزنامه شرق نوشت:
فريد زكريا، سردبير هفته‌نامه نيوزويك و مجري تلويزيون سي.ان.ان با نگارش سرمقاله‌اي در روزنامه واشنگتن‌پست اذعان كرد چاره‌اي جز پذيرش آن واقعيت نيست كه حتي اگر جمهوري اسلامي در ايران عوض شود، باز هم برنامه هسته‌اي ايران ادامه خواهد يافت.
زكريا در اين يادداشت كه با عنوان «براي معامله درباره آينده برنامه هسته‌اي ايران به 2008 باز گرديد» منتشر شده، مي‌نويسد: «باراك اوباما در مبارزات انتخاباتي خود در سال 2008 اعلام كرد كه سياست‌هاي خارجي دولت بوش را تغيير خواهد داد.
موضوع اين تغيير هم ايران بود. اوباما به كرات توضيح داد كه سياست بوش كه تنها ايران را تحت فشار مي‌گذاشت كارآيي نداشته است و وي مي‌خواهد با سران اين كشور مذاكره كند تا از اين طريق بتواند به راهكاري دست يابد تا از تنش‌ها و خطرات موجود بكاهد.
اما پس از گذشت دو سال از رياست‌جمهوري اوباما، سياست‌هاي وي در قبال ايران خيلي شبيه سياست‌هاي دولت جورج دبليو بوش است با همان مشكلاتي كه وي در زمان نامزدي انتخابات بر آنها تكيه مي‌كرد.» سردبير نيوزويك كه هفته گذشته در ايران بود و مصاحبه‌اي اختصاصي هم با رييس‌جمهور انجام داد، در ادامه درباره دلايل ناكارآمدي استراتژي تحريم درباره ايران تاكيد مي‌كند: «شيوه‌هاي تنبيهي در برخي مورد كارآيي داشته است. ايران با مشكلات اقتصادي مواجه است.
اما همان‌طور كه من در ديدار كوتاه هفته گذشته خود از ايران شاهد بودم، اين اقدامات اثرات جانبي هم داشته است. تحريم‌ها پيشرفت ايران را كند كرده است اما نه آن اندازه كه بايد، زيرا اين كشور از پول نفت و بازار داخلي بزرگي برخوردار است. اين تحريم‌ها تنها موجب تضعيف مردم و تقويت دولت شده است يعني درست عكس آنچه كه ما مي‌خواهيم. آيا واقعا هدف از سياست‌هاي ما ايجاد چنين شرايطي بود»؟
زكريا با طرح اين سوال‌ها كه «ما چه هدفي را دنبال مي‌كنيم؟ آيا مي‌خواهيم حكومت ايران را سرنگون كنيم؟ آيا مي‌خواهيم اين كشور را مجبور كنيم برنامه هسته‌اي خود را متوقف كند؟»، تاكيد مي‌كند:«تحريم‌ها مردم ايران را نسبت به غرب بي‌ميل كرده است زيرا بيش از حكومت به آنها آسيب مي‌رساند. علاوه بر آنكه ما اين واقعيت ناگوار را هم فراموش كرده‌ايم كه حتي اگر رژيم ايران تغيير كند، برنامه هسته‌اي آن كه يك خواست ملي است ادامه پيدا خواهد كرد.»
زكريا در ادامه مقاله خود ضمن تاكيد بر اينكه احمدي‌نژاد را فردي مصلحت‌گرا مي‌داند، مي‌نويسد: «در ساختار سياسي ايران احمدي‌نژاد فردي مصلحت‌گراست. رييس دفتر وي آشكارا از بهبود روابط با اسراييل سخن گفت و در طول سال‌ها احمدي‌نژاد اقداماتي را در زمينه هسته‌اي انجام داد كه اگرچه ناكافي بود، اما تلاشي جدي براي انجام مذاكرات بود.
وي پيشنهاد تشكيل كنسرسيومي بين‌المللي براي غني‌سازي اورانيوم را مطرح كرد، وي پيشنهاد تركيه و برزيل را براي غني‌سازي اورانيوم توسط روس‌ها پذيرفت و پيشنهاد كرد كه سطح غني‌سازي اورانيوم در ايران را در سطح پنج‌درصد حفظ كند. اوباما بايد به ديدگاه اوليه خود بازگردد و ببيند آيا راهي براي مذاكره و دستيابي به توافق با ايرانيان وجود دارد.»
سرمقاله‌نويس واشنگتن‌پست، مقاله خود را با اين جمله به پايان مي‌برد: «ايران آخرين تمدن بزرگ بشري است كه خارج از نظم جهاني قرار دارد. در نتيجه ما بايد به دنبال راهكاري باشيم كه علاوه بر تحت فشار گذاشتن ايران، اين كشور را از انزوا خارج كنيم.»
فريد زكريا، سردبير هفته‌نامه نيوزويك و مجري تلويزيون سي.ان.ان با نگارش سرمقاله‌اي در روزنامه واشنگتن‌پست اذعان كرد چاره‌اي جز پذيرش آن واقعيت نيست كه حتي اگر جمهوري اسلامي در ايران عوض شود، باز هم برنامه هسته‌اي ايران ادامه خواهد يافت.
زكريا در اين يادداشت كه با عنوان «براي معامله درباره آينده برنامه هسته‌اي ايران به 2008 باز گرديد» منتشر شده، مي‌نويسد: «باراك اوباما در مبارزات انتخاباتي خود در سال 2008 اعلام كرد كه سياست‌هاي خارجي دولت بوش را تغيير خواهد داد.
موضوع اين تغيير هم ايران بود. اوباما به كرات توضيح داد كه سياست بوش كه تنها ايران را تحت فشار مي‌گذاشت كارآيي نداشته است و وي مي‌خواهد با سران اين كشور مذاكره كند تا از اين طريق بتواند به راهكاري دست يابد تا از تنش‌ها و خطرات موجود بكاهد.
اما پس از گذشت دو سال از رياست‌جمهوري اوباما، سياست‌هاي وي در قبال ايران خيلي شبيه سياست‌هاي دولت جورج دبليو بوش است با همان مشكلاتي كه وي در زمان نامزدي انتخابات بر آنها تكيه مي‌كرد.» سردبير نيوزويك كه هفته گذشته در ايران بود و مصاحبه‌اي اختصاصي هم با رييس‌جمهور انجام داد، در ادامه درباره دلايل ناكارآمدي استراتژي تحريم درباره ايران تاكيد مي‌كند: «شيوه‌هاي تنبيهي در برخي مورد كارآيي داشته است. ايران با مشكلات اقتصادي مواجه است.
اما همان‌طور كه من در ديدار كوتاه هفته گذشته خود از ايران شاهد بودم، اين اقدامات اثرات جانبي هم داشته است. تحريم‌ها پيشرفت ايران را كند كرده است اما نه آن اندازه كه بايد، زيرا اين كشور از پول نفت و بازار داخلي بزرگي برخوردار است. اين تحريم‌ها تنها موجب تضعيف مردم و تقويت دولت شده است يعني درست عكس آنچه كه ما مي‌خواهيم. آيا واقعا هدف از سياست‌هاي ما ايجاد چنين شرايطي بود»؟
زكريا با طرح اين سوال‌ها كه «ما چه هدفي را دنبال مي‌كنيم؟ آيا مي‌خواهيم حكومت ايران را سرنگون كنيم؟ آيا مي‌خواهيم اين كشور را مجبور كنيم برنامه هسته‌اي خود را متوقف كند؟»، تاكيد مي‌كند:«تحريم‌ها مردم ايران را نسبت به غرب بي‌ميل كرده است زيرا بيش از حكومت به آنها آسيب مي‌رساند. علاوه بر آنكه ما اين واقعيت ناگوار را هم فراموش كرده‌ايم كه حتي اگر رژيم ايران تغيير كند، برنامه هسته‌اي آن كه يك خواست ملي است ادامه پيدا خواهد كرد.»
زكريا در ادامه مقاله خود ضمن تاكيد بر اينكه احمدي‌نژاد را فردي مصلحت‌گرا مي‌داند، مي‌نويسد: «در ساختار سياسي ايران احمدي‌نژاد فردي مصلحت‌گراست. رييس دفتر وي آشكارا از بهبود روابط با اسراييل سخن گفت و در طول سال‌ها احمدي‌نژاد اقداماتي را در زمينه هسته‌اي انجام داد كه اگرچه ناكافي بود، اما تلاشي جدي براي انجام مذاكرات بود.
وي پيشنهاد تشكيل كنسرسيومي بين‌المللي براي غني‌سازي اورانيوم را مطرح كرد، وي پيشنهاد تركيه و برزيل را براي غني‌سازي اورانيوم توسط روس‌ها پذيرفت و پيشنهاد كرد كه سطح غني‌سازي اورانيوم در ايران را در سطح پنج‌درصد حفظ كند. اوباما بايد به ديدگاه اوليه خود بازگردد و ببيند آيا راهي براي مذاكره و دستيابي به توافق با ايرانيان وجود دارد.»
سرمقاله‌نويس واشنگتن‌پست، مقاله خود را با اين جمله به پايان مي‌برد: «ايران آخرين تمدن بزرگ بشري است كه خارج از نظم جهاني قرار دارد. در نتيجه ما بايد به دنبال راهكاري باشيم كه علاوه بر تحت فشار گذاشتن ايران، اين كشور را از انزوا خارج كنيم.»
