ورزش ایران و یک روحیه ناجوانمردانه
افسوسمندانه این رسم غلط و ناجوانمردانه در ورزش ما باب شده است که افراد پس از کناره گیری یا اخراج از مسوولیت خود در تغییر موضع 180 درجه ای هر آنچه بوده و هست را به باد انتقاد می گیرند و ...
برنا: همین رییس کنار رفته فدراسیون شنا بود که طی روزهای گذشته در مصاحبه هایی برای ورزش ایران ابراز تاسف کرده و وامصیبتا سر داده بود!
وقتی چنین موضع گیری هایی را مشاهده می کنیم در وهله نخست در عجب می مانیم که چه می شود افراد ناگهان از تفکر آباد بودن ورزش به ذهنیت تاسف بار بودن فضای آن می رسند؟!
اگر ورزش ایران امروز شرایط اسفباری دارد و اگر مشکلات فرهنگی و فنی در گوشه گوشه آن خودنمایی می کند، این همان ورزشی است که آقایان به مثابه حیات خلوت دانسته و در آن جولان دادند و هرگز از وضع آن ابراز تاسف نکردند و متقابلا اگر احوال ورزش روبه راه بوده و قطار آن پرسرعت در مسیر پیشرفت در حرکت بوده، امروز نیز با رفتن X و Y این فضا دچار استحاله نخواهد شد.
بدیهی است که یکی از معضلات جدی ورزش ایران طی سالیان اخیر رواج همین روحیه ناجوانمردانه بوده است؛ روحیه ای که حکم می کند اگر ما بودیم و میز ها و پست هایمان برقرار بود، همه چیز را مثبت بنگریم و اگر هم روزی کنارمان زدند، چشم بر حقایق ببندیم و آسمان و زمین را به هم بدوزیم و ...!
