سیدمهدی شجاعی برای ولادت با شکوه حضرت علی اکبر(س) در وبلاگ خود نوشت:
عجیب بود رابطه میان این پدر و پسر. من گمان نمی کنم در تمام عالم، میان یک پدر و پسر این همه تعلق، این همه عشق، این همه انس و این همه ارادت حاکم باشد. من همیشه مبهوت این رابطه ام.
گاهی احساس می کردم که رابطه حسین و علی اکبر فقط رابطه یک پدر و پسر نیست. رابطه باغبان با زیباترین گل آفرینش است. رابطه عاشق و معشوق است. رابطه دو انیس و همدل جدایی ناپذیر است.
احساس می کردم رابطه علی اکبر با حسین فقط رابطه یک پسر با پدر نیست. رابطه ماموم و امام است. رابطه مُحبُّ و محبوب است و اگر کفر نبود، می گفتم رابطه عابد و معبود است. نه...چگونه می توانم با این زبان الکن به شرح رابطه میان دو اسم اعظم بپردازم؟
بارها در کوچه پس کوچه های این رابطه، گیج و منگ و گم می شدم. می ماندم که کدام یک از این دو مرادند و کدام یک مرید؟ مراد حسین است یا علی اکبر؟
اگر مراد حسین است ـ که هست ـ پس این نگاه مریدانه او به قامت علی اکبر، به راه رفتن او، به کردار او و حتی به لغزش مژگان او از کجا آمده است؟! و اگر محبوب، علی اکبر است پس این بال گستردن و سر ساییدن در آستان حسین چگونه است؟ ...